Fórmulas para espremer a fondo Google

Fórmulas para espremer a fondo Google

/imgs/20070201/img.internet.01.jpg Os buscadores son máquinas que rastrexan o ciberespacio para clasificar as páxinas web. A súa función é ofrecerlle ao usuario, de xeito máis ou menos ordenado, as páxinas que conteñan un determinado termo. Nesta tarefa, Google non ten rival, especialmente en España, onde é claramente o máis utilizado. Pero a cantidade de información que pulula pola Rede é cada día máis voluminosa, polo que convén coñecer algunhas das numerosas estratexias que permiten tirarlle o máximo rendemento a Google.

Corrección ortográfica e precisión

O éxito dunha busca depende máis do modo en que o usuario especifique o termo ou concepto que se desexa atopar, ca da habilidade do buscador para atopalo. É dicir, se se “pregunta” inapropiadamente, é moi difícil que Google ou calquera outro buscador responda de maneira axeitada sobre o que necesitamos saber.

O concepto de “inapropiado” aplicaríase tanto ao incorrecto (escribir con faltas de ortografía ou erros de teclado) coma ao impreciso. Polo tanto, o primeiro paso para buscar e atopar o que desexamos é acoutar ao máximo os límites da busca. Para iso o usuario dispón de diversos métodos.

O máis sinxelo sería poñer máis dunha palabra no caixón de busca. Por exemplo, non é o mesmo escribir “Landa” (que ofrece como resultados en Google dende un hotel ou unha linguaxe de escritura silábica, ata a biografía dun actor de cinema ou unha xenealoxía de apelidos vascos), que escribir “Alfredo Landa”, con comiñas incluídas. A unión de ambas as dúas palabras contextualiza a busca; coas comiñas, Google sabe que debe cinguirse a buscar as dúas palabras xuntas e na orde que se lle indicou (non amosará as páxinas onde poña “Alfredo apelídase Landa”).

Buscas avanzadas

Para non ter que aprender todos os signos que afinan as buscas, Google posúe un servizo de buscas avanzadas (accédese dende a parte dereita da páxina principal do buscador). Un completo formulario axúdanos a definir o que buscamos. O primeiro é o mesmo que se escribiría no caixón do buscador (por exemplo: Alfredo e Landa). Logo pregúntasenos se hai unha frase exacta que defina a nosa busca (o equivalente das comiñas).

En caso de que non sexa posible escribir unha frase exacta, hai outras alternativas, como definir as palabras que deben figurar nos resultados (por exemplo: Alfredo, Landa e actor), ou ben palabras que non deben aparecer nos resultados (por exemplo: actor, se se quere buscar a un Alfredo Landa distinto do actor).

Se se está intentando atopar un documento en concreto, pódense definir nas buscas avanzadas o tipo de formato do documento, o idioma ou a data en que entrou en Internet. Tamén se pode pedir que as palabras buscadas figuren na dirección da páxina, no título da páxina ou no seu contido.

Hai opcións que son útiles cando se perseguen propósitos moi específicos. Por exemplo: que o documento teña unha determinada licenza de propiedade intelectual que permita a súa reprodución. Este sería o caso de quen quere obter unha fotografía de Alfredo Landa para colocala noutro sitio web sen problemas legais. Outra mostra, que o buscador só ofreza resultados procedentes dunha determinada páxina web, como un xornal ou unha revista online especializada en cinema.

A importancia da lóxica

En numerosas ocasións, o internauta aforrará tempo, máis que con complexas buscas, usando a lóxica. Un caso práctico: deséxase saber o número de teléfono para reservas dun restaurante. Se se escribe: “Cal é o número de teléfono de reservas do restaurante “X”?”, non se está a facer unha busca senón unha pregunta directa: algo imposible de responder por unha máquina, polo menos polo de agora.

Para que un buscador responda hai que preguntalo no seu idioma, enganándoo para que ofreza o mellor resultado. Así, escribirase no caixón de busca: “restaurante El Mesón, teléfono, reservas, Madrid,”, por exemplo, se o restaurante está en Madrid. Deste xeito é moi probable que o teléfono de reservas do restaurante “O Mesón” estea entre os primeiros resultados que ofreza Google. Para coñecer a poboación de Francia, por exemplo, escribirase: “a poboación de Francia é”, ou as palabras “Francia, habitantes, censo”. Pero non: “Cal é o número de habitantes de Francia?”.

Algo máis ca un buscador

Con esta filosofía pódese usar Google para outros fins distintos. Por exemplo, cando se teñen poucas cousas na neveira e se quere cociñar algo creativo pódese optar polo “Googlecooking” (algo así como “”cociñar ao estilo Google””). Consiste en escribir no caixón o listado de ingredientes dispoñibles e unir a eles a palabra “receita” para ver qué resultados saen (curiosamente, adoita funcionar). Google tamén pode ser un bo dicionario. Abonda con escribir “define”: diante da palabra da que se quere coñecer o significado para que ofreza todas as definicións que atopara en páxinas como Wikipedia e outras publicacións de referencia. E calculadora? Probe a escribir unha operación matemática (“2+2”) ou un cambio de divisas en inglés (“15 dollars in euros”).