Xaque á suor e ao mal olor
Suar moito non equivale a ser unha persoa pouco aseada nin a ulir mal, aínda que ese é o sambenito que arrastran moitas das persoas que sofren exceso de sudación; un problema denominado hiperhidrose e que afecta a 800.000 españois e 176 millóns de persoas no mundo, segundo a International Hiperhidrosis Society (IHS).
A suor está composta por auga, sales minerais e outras substancias que se segregan a través dos catro millóns de glándulas sudoríparas situadas no tecido subcutáneo por debaixo da derme. Suar ten distintas funcións: a principal é regular a temperatura corporal. Grazas á suor, a pel humedece, evapórase e así baixa a temperatura. En condicións normais súase un litro ao día, pero pódese superar esa cantidade cando se practica exercicio físico ou hai altas temperaturas. Os deportistas de elite súan máis (ata catro ou cinco litros por hora) e nenos e anciáns menos; o grao de madureza das fibras nerviosas que regulan as funcións automáticas do organismo, como a sudación ou o pulso, non está bastante desenvolvido na infancia e pérdese a medida que se envellece. A transpiración garda relación co sexo. As glándulas apocrinas, un tipo de glándulas sudoríparas (xunto ás acrinas e as apocrinas), liberan esencias que teñen olor. A maioría atópanse en axilas, inguas e arredor das mamilas, e son as produtoras da suor sexual. Están relacionadas coas feromonas, o olor que segrega o organismo e que provoca reaccións de comportamento específicas en individuos da mesma especie, sobre todo do sexo oposto.
Por que ulimos mal?
É habitual que se culpe á suor como primeira responsable do mal olor que desprende o noso corpo. No entanto, este provén da colonización xeral da pel por unhas bacterias que se forman cando se secreta a suor apocrina. A suor en si é inodora, agás que se tomase algún alimento concreto, como o allo ou as sardiñas, ou determinados medicamentos como certos psicofármacos e antibióticos que poidan alterar o olor que se segrega.
Suar máis da conta, unha enfermidade social
O exceso de suor é un problema que traumatiza aos adolescentes, igual que a acne, xa que repercute na imaxe social e supón un problema en certas profesións. O impacto do exceso de sudación na calidade de vida é importante; provoca inseguridade, vergoña e, mesmo, pode conducir á depresión. Así, a mesma IHS informa de que o 63% das persoas con hiperhidrose se declaran infelices ou deprimidas e que o 74% ten minguada a súa autoconfianza.
Este problema pode estar “xeneralizado”, debido ao embarazo, á obesidade, á menopausa, á ansiedade, ao consumo de alcohol ou opiáceos, ás enfermidades (como o cancro) e as infeccións; ou “localizado” nas palmas das mans (hiperhidrose palmar), os pés, as axilas e a cara (craniofacial), onde abundan as glándulas sudoríparas. Outras persoas que sofren suor nocturna
/imgs/20120701/salud2.jpg
Desodorizantes e antitranspirantes: Os desodorizantes (fragrancia máis alcohol e/ou etanol) eliminan o mal olor que desprenden as bacterias que colonizan as gotas de suor. Non evitan a transpiración, senón que a encobren co seu perfume. Poden aplicarse en determinadas zonas do corpo (axilas, pés…) sen efectos secundarios, pero son pouco efectivos ante o olor corporal moi forte. Os antitranspirantes evitan a suor obstruíndo as glándulas con sales de aluminio. Aínda que o seu efecto é maior (e útil ante a suor excesiva con olor intenso), está contraindicado abusar deles porque poden provocar a obstrución dos poros.- Enxaboarse os “recunchos”: Enxaboarse as pernas, os brazos e a cabeza en cada ducha é correcto, no entanto, hai que esmerarse na hixiene dos “recunchos corporais”, como as axilas ou os xenitais, máis problemáticos nestes casos.
- Utilizar xabón líquido con clorohexidina na ducha: É unha opción se se sofre olor corporal forte ou se se súa en exceso. Para o combater, é recomendable aplicar un composto de clorohidróxido de aluminio despois da ducha.
- Probar as novas garantías ‘antisuor’: Nos últimos anos, elaborouse roupa deportiva con materiais sintéticos específicos para combater a suor, con propiedades que superan as do algodón natural. Mesmo hai camisetas que eliminan as manchas de suor. Ademais dunha gran capacidade de absorción, o truco está na súa composición: dúas capas de tecido unidas entre si por unha nova técnica que permite unha circulación de aire entre elas capaz de evaporar a suor para que permaneza sempre seca.
- Evitar a oclusión no calzado: O calzado pechado, igual que sucede coa roupa cinguida ás axilas, contribúe a que aumente a sudación e o mal olor. Cando o clima o permita, débese optar por un calzado ventilado e aberto, como unhas alpargatas ou sandalias.
- Usar equipos ‘antiolor’ e calcetíns ‘antisuor’: Convén recorrer aos equipos que absorben a humidade dos pés, realizados con materiais como o carbón ou o silicio, ou calcetíns antisuor, outro produto que xa se comercializa para manter os pés secos.
- Recorrer a tratamentos médicos: Cando non se consegue controlar a suor e o mal olor pódense utilizar: fármacos con antitranspiración cutánea forte, que conteñen entre un 10% e un 15% de hexahidrato de cloruro de aluminio; fármacos anticolinérxicos, que preveñen a estimulación das glándulas sudoríparas, aínda que teñen efectos secundarios; iontoforese ou aplicación de electricidade para pechar temporalmente as glándulas sudoríparas en mans e pés e a simpatectomía torácica endoscópica, procedemento non intrusivo que suprime o sinal que leva ao corpo a suar en exceso e que se aplica nas mans e na rexión craniofacial.
Fonte: Ramon Grimalt, do Servizo de Dermatoloxía do Hospital Clínic de Barcelona, experto en hiperhidrose e profesor da Universidade de Barcelona (UB) e da Universidade Internacional de Cataluña (UIC).