Ideas para unha vivenda sen obstáculos
Os problemas de accesibilidade non acaban cando as persoas con minusvalidez motora, visual ou auditiva pechan a porta do portal e abren a da súa vivenda. Segundo a última Enquisa de Minusvalidez, Autonomía persoal e Situacións de Dependencia (IDADE) do ano 2008, son case 3’9 millóns as persoas que declaran sufrir algunha minusvalía, cifra que supón o 8’5% da poboación española. En un de cada cinco fogares vive polo menos unha persoa con minusvalidez, e en máis de medio millón fano dous ou máis. Os domicilios nos que viven persoas minusválidas soas representan máis do 5% do total. En todos eles a adecuación destas vivendas facilitaría unha residencia cómoda, segura e independente, que redundaría nunha mellora da súa calidade de vida.
/imgs/20091101/consejos3.jpg
A anchura libre mínima de calquera oco de paso da vivenda para que poida circular unha cadeira de rodas debe ser de 0’80 metros. A anchura dos corredores debe alcanzar polo menos 1’10 metros.- Para poder manobrar e realizar un xiro completo coa cadeira de rodas cómpre un diámetro mínimo de 1’50 metros.
- No revestimento do chan e das paredes, é preferible que se empreguen materiais resistentes a choques e raións.
- Os chans deben ser lisos, antiesvaradíos e sen elementos que sobresaian. Evite o uso de alfombras, xa que poden propiciar esvaróns e incómodos tropezos e son un obstáculo para quen se despraza en cadeira de rodas.
- De haber un invidente na casa, os distintos tipos de chan (baldosas no corredor, alfombra na sala, piso de madeira no dormitorio, etc.) ofrecen claves táctiles para moverse dun sitio a outro.
- As portas e ventás débense poder abrir cunha soa man. A opción máis cómoda e segura son as corredías.
- ?0 preferible que nos cuartos de baño as portas abran cara ao exterior para que se poidan desmontar dende fóra nunha emerxencia.
- Os ferrollos da portas débense abrir dende fóra igual ca dende dentro.
- Para a situación dos interruptores teña en conta que sentado nunha cadeira de rodas os ollos quedan a unha altura de entre 1,10 e 1,30 metros. Para colocalos con maior facilidade elixa un modelo que leve un marco luminoso, lectura en braille ou outro sistema que indique a súa localización.
- Se algún membro da casa sofre problemas auditivos, os sinais auditivos pódense substituír con outros sinais sensoriais. A opción máis sinxela é instalar unha luz intermitente conectada ao timbre da porta, teléfono ou reloxo automático.
/imgs/20091101/consejos2.jpg
O cuarto de baño é un dos lugares con máis risco de sufrir accidentes. Por iso, no mercado hai unha gran variedade de produtos para facilitar o día a día dunha persoa con algún grao de minusvalidez, dende duchas que se instalan sen facer obras no lugar que ocupa unha bañeira e mobles de baño adaptados ata inodoros regulables en altura.- Para salvar o desnivel habitual nos pratos de ducha, as persoas que utilizan cadeiras de rodas poden optar por duchas de obra ou por pratos extraplanos, no mesmo nivel ca o chan e sen chanzos. O material do prato de ducha ha de ser antiesvaradío para evitar caídas e esvaróns.
- Se o cambio de bañeira a prato de ducha non é posible pódese optar por un asento especial a motor adaptado á bañeira que eleva e somerxe a persoa.
- Un elemento obrigatorio son as barras de apoio que se colocan no inodoro e na bañeira ou ducha para dar estabilidade. No inodoro, a barra colócase nos laterais, de xeito que as persoas se poidan suxeitar ao sentaren e ao se ergueren. Na ducha instálanse na parede para agarrarse durante o baño e na bañeira colócanse nos laterais co fin de apoiarse ao entrar ou ao saír.
- A cunca do inodoro débese colocar a unha altura entre 45 e 50 centímetros. Nas tendas especializadas véndense elevadores deseñados para alzar un retrete de tamaño estándar ata a altura requirida.
- O modelo de lavabo elixido non debe levar pé e hai que colocalo a unha altura duns 80 centímetros. Convén instalar billas monomando.
- As billas electrónicas tamén garanten unha maior seguridade ante un descoido, e ademais o seu uso é máis sinxelo xa que funcionan mediante un sensor de movemento.
Cociña
- Na cociña é aconsellable que todos os electrodomésticos estean a unha altura axeitada e que sexan de doada apertura.
- O mesado debe estar situado a unha altura de 68 cm, coa parte inferior oca e libre para que a cadeira se poida situar dentro e moverse con total liberdade.
- Os armarios superiores han de estar colgados a 40 cm da superficie inferior ou a partir de 120 cm do chan.
- O risco de queimaduras causadas polas diferentes fontes de calor é un dos principais perigos. As cociñas vitrocerámicas son as máis recomendables, xa que ao teren a superficie plana é fácil deslizar as potas sobre elas.
- Unha mesa pequena con rodas, coñecida como “camareira”, permite transportar sen riscos os pratos quentes e os máis pesados.
- Convén que arredor da cama se dispoña dun espazo de 180º. Así a cadeira poderase mover en forma de T ou nun ángulo de 360º xirando nun círculo completo.
- A cama non debe ser nin demasiado alta nin demasiado baixa para que resulte máis doado erguerse e deitarse. A altura mínima recomendable é de 45 centímetros.
- Naqueles casos nos que a persoa sufra unha alta dependencia e non poida alternar os períodos de permanencia na cama con pequenos paseos ou descansos nun sillón, unha cama articulada evitará a inmobilidade absoluta e facilitará o cambio de posicións, dende o decúbito ata a sedestación (postura de sentado).
- Desde a cama débese manexar sen problema o interruptor da luz, o teléfono ou a telealarma.
- As alturas deben ser menores ca nunha vivenda estándar. O brazo estendido debe chegar doadamente alí onde se desexe: o colgadoiro, un estante, un caixón, etc.
- Camas motorizadas. Permítenlle ao usuario cambiar entre diferentes posicións para ler, ver a televisión, durmir ou erguerse. Entre 400 euros e 1.900 euros.
- Guindastres. Facilitan que o usuario, pola súa conta ou coa axuda dunha persoa asistente, poida moverse con maior facilidade a diferentes zonas da vivenda e realizar tarefas como erguerse ou deitarse, ducharse ou ir ao baño. Entre 700 e 1.700 euros.
- Ascensores, elevadores e salvaescaleiras (cadeiras e plataformas). Contribúen a que o usuario supere obstáculos como escaleiras de acceso exteriores e/ou escaleiras e desniveis dentro da vivenda. Entre 4.000 e 5.000 euros.
- Billas, xaboeiras e secadores de mans. Abonda con que unha persoa achegue as mans para que o sensor infravermello poña en marcha a auga da billa, dispense unha dose de xabón, ou active o secamáns. As billas pódense adquirir por un prezo que vai dos 300 euros aos 800 euros; os secamáns de 80 euros a 200 euors e os dispensadores de xabón de 45 euros a 100 euros.
- Elevador eléctrico de inodoro. Permite sentar e erguerse do inodoro por medio dun sistema elevable que se apoia no chan e que é regulable en altura. O seu prezo, entre 2.000 euros e 3.000 euros.