Froitas

Sinónimo de saúde e vitalidade

Polos beneficios que lle proporcionan ó noso organismo, cómpre aumentármo-lo consumo de froitas
1 Xuño de 2003
Img alimentacion listado 217

Sinónimo de saúde e vitalidade

As froitas frescas constitúen un grupo de alimentos indispensable para a nosa saúde e benestar, especialmente pola súa achega de fibra, vitaminas, minerais e substancias de acción antioxidante. Non obstante, e malia a que son ben coñecidas tódalas súas virtudes nutritivas, o consumo medio de froita no noso país non se achega ás recomendacións dietéticas mínimas, que se sitúan nuns 400 gramos de froita fresca ó día, é dicir, unhas 3 ou 4 pezas diarias, a inxestión cotiá desexable de froita.

A mellor conservación

As froitas frescas cómpre conservalas en lugares frescos, secos e protexidos da luz solar ou na parte menos fría do frigorífico, illadas doutros alimentos para aumenta-la súa vida útil. As froitas máis delicadas, como amorodos ou amoras, consérvanse ata dous días, as de óso aturan ben unha semana e os cítricos ata dez días. Non convén gardar xuntas as froitas de curta conservación (plátanos, pexego, peras…) coas de longa conservación (cítricos, mazás…), xa que se producen sabores estraños e deterióranse máis facilmente. Algunhas froitas, como a piña, mazá, albaricoque, pomelo, amorodo ou cereixa escura, pódense conxelar non máis de seis meses.

  • Polo seu alto contido de auga.Máis do 80% do seu peso en todas elas, que facilita a eliminación de toxinas do noso organismo e nos axuda a manternos ben hidratados.
  • Por ser fonte case exclusiva de vitamina C . Expertos en nutrición recomendan tomar como mínimo 3 pezas de froita ó día, e cando menos unha delas rica en vitamina C (cítricos, kiwi, melón, amorodos, froitas tropicais…). Por regra xeral, son máis ricas en vitaminas as variedades coloradas, as de verán e as froitas expostas ó sol; e dentro dunha mesma árbore, os froitos orientados ó sur, os da cúspide fronte ós das faldras e os exteriores máis cós interiores.
  • Pola súa riqueza en antioxidantes (colorantes, aromas e compostos fenólicos). Aínda que están presentes na froita en moi baixas concentracións, inflúen decisivamente na aceptación e apetencia polas froitas e sábese con certeza que son factor protector ante certas enfermidades dexenerativas, cardiovasculares e o cancro. O betacaroteno ou provitamina A, pigmento que lles confire a cor amarela, alaranxada ou avermellada, é abundante en moitas froitas (albaricoques, cereixas, melón e pexego, mandarina…) e, a medida que o organismo a precisa, ten a propiedade de se transformar en vitamina A. Amais de posuír propiedades antioxidantes, esta vitamina é esencial para a visión, o bo estado da pel, o cabelo, as mucosas, os ósos e para o bo funcionamento do sistema inmunolóxico.
  • Pola súa achega de fibra . A maior parte é pectina, fibra soluble en auga que xoga un papel fundamental na consistencia das froitas e que posúe efectos beneficiosos para o noso organismo: axuda a regula-la función intestinal, a corrixi-lo estrinximento e posúe efectos beneficiosos na prevención e tratamento de certas enfermidades (hipercolesterolemia, diabete, obesidade, litíase biliar, hemorroides, divertículos, cancro de colon e úlcera). As froitas frescas conteñen entre o 0,7% e o 4,7% de fibra. As froitas con menos auga e con sementes posúen máis fibra. O contido de fibra redúcese ó estona-la froita: nas mazás nun 11% e nas peras arredor do 34%.
  • Polo seu potente poder diurético. A abundancia de auga e potasio e a baixa concentración de sodio converte as froitas en alimentos diuréticos por excelencia. Ademais, o potasio é necesario para a transmisión do impulso nervioso e para a actividade muscular normal. As máis abondosas neste mineral son o plátano, kiwi, nectarina, nésperas, melón, uva negra, cereixas, albaricoques, ameixas, coco, aguacate, piña, chirimoias e papaia. Tamén proporcionan magnesio, relacionado co funcionamento do intestino, nervios e músculos. Este mineral forma parte de ósos e dentes, mellora a inmunidade e a resistencia ante enfermidades dexenerativas, e posúe un suave efecto laxante.
  • Pola súa concentración en ácidos orgánicos, que inflúen no sabor e no aroma das froitas. Algúns deles, como o ácido cítrico (cítricos, amorodos, peras) e o málico (mazás, cereixas, ameixas, albaricoques) posúen unha acción desinfectante e alcalinizadora dos ouriños (axudan a elimina-los cálculos renais de ácido úrico). E o ácido cítrico potencia a acción da vitamina C.
  • Polo seu agradable sabor doce. Os azucres ou hidratos de carbono simples (fructosa, glicosa, sacarosa…) confírenlle o sabor doce ás froitas maduras e supoñen entre o 5% e o 18% do seu peso. En menor proporción conteñen hidratos de carbono complexos (amidón), máis abondosos nas froitas non maduras, xa que a súa cantidade esmorece ata case desaparecer (salvo nos plátanos) a medida que maduran.
  • Polo seu baixo contido graxo. Inapreciable (0,1%-0,5%) nas máis das froitas, salvo no aguacate (rico en ácido oleico, como o aceite de oliva) e no coco (con graxa maioritariamente saturada).
  • Porque podemos tomalas en calquera época do ano. Aínda que é mellor adquirirmos en cada momento as froitas propias de cada estación e elixirmos pezas ben coloradas, sen golpes, mazaduras, manchas ou partes brandas. E unha vez na casa, convén libera-las froitas de calquera bolsa ou envoltorio para que poidan seguir respirando.
  • Porque se poden consumir de moitas maneiras. Crúas e sen estonar, moi ben lavadas baixo o chorro de auga. En macedonias, zumes, batidos, purés ou outros deliciosos pratos. Para aproveitar ó máximo as virtudes nutritivas das froitas, convén non realizar un estonado profundo, xa que a parte máis externa das froitas (debaixo da pel) é a que concentra maior cantidade de vitaminas. E se se preparan pouco antes do seu consumo e se engade zume de limón, redúcese a perda vitamínica.
Almorza con froitas

15 minutos abondan para tomar un almorzo saudable e equilibrado que nos proporcionará a enerxía e os nutrientes precisos para desenvolvermos satisfactoriamente a nosa actividade física e intelectual. Trátase, en definitiva, de inxeri-lo “combustible” que o noso organismo require para funcionar. Se queremos que sexa un almorzo completo, tres grupos de alimentos básicos deberían estar presentes nel: lácteos, farináceos e froitas.

  • Lácteos: calquera lácteo achega unha parte de calcio, as proteínas, as vitaminas A, D e riboflavina que precisamos a cotío. Exemplos: vaso de leite, iogures, callada, queixos…
  • Farináceos: polo seu contido en hidratos de carbono que o organismo transforma en glicosa, considéranse alimentos clave no almorzo, pois son o “combustible” por excelencia. Podemos elixir: pan (normal, integral, torrado, de molde…), cereais de almorzo ou galletas. A bolería tamén ten cabida, consumida con moderación.
  • Froitas: fonte excelente de auga, azucres, fibra, vitaminas e minerais. E podémola degustar enteira ou en zumes.