O sabor dos Reis magos
Era unha vez un roscón de pan co que os romanos celebraban o solsticio de inverno. Pasaron os séculos e esa humilde sobremesa converteuse no símbolo de ledicia, de festa e de agasallos. Entre a masa agachouse unha faba e así, o afortunado mociño que a atopaba ao lle chantar o dente convertíase no rei do castelo medieval por un día. De novo, pasaron os séculos e a sofisticación da corte francesa reinterpretou a sobremesa coa que se conmemoraba a Epifanía e substituíu o legume agachado por unha moeda de ouro. Versalles inspirou aos reposteiros de Europa e cada cal mellorou a idea. Tamén o fixeron os cociñeiros mexicanos, que ampliaron as sorpresas a tres, e os arxentinos, que dotaron de sentido ás froitas confeitadas: as vermellas eran rubís e as verdes esmeraldas. Hoxe, en plena era dixital, o roscón de reis non perdeu a súa posición: conserva o seu lugar especial no último xantar do Nadal.
Unha vez ao ano…
O rosco, ao igual ca os turróns, os mazapáns, os manteigados e ca outros doces de Nadal, é moi calorífico e de difícil dixestión. Por iso, o seu consumo debe ser moderado, en especial por parte das persoas diabéticas e obesas. Amais das calorías, hai outro perigo máis, as toxiinfeccións. Moitas veces esta sobremesa inclúe nata e crema. A primeira é moi perecedoira e doada de contaminar se non se elabora cunha hixiene correcta. E a crema pasteleira, aínda que non debería dar problemas, ao se tratar dunha masa cocida, tamén pode orixinar unha contaminación cruzada tras a súa cocción en obradoiros e cociñas nos que se manipulan ovos frescos.
Por iso, convén ter en conta que se se elabora algunha sobremesa que conteña ovo, hai que desbotar os ovos rotos, con restos de plumas ou feces. Non se deben lavar, non sendo intres antes de usalos, xa que ao ser a casca porosa, a humidade favorece a penetración das bacterias no interior do ovo.
Ademais, convén manter refrixeradas as cremas e natas. De seren caseiras, hai que consumilas o máis axiña posible e nunca transcorridas máis de 24 horas da súa creación. Despois do día 6 de xaneiro, recoméndase desterrar as sobremesas típicas do Nadal e substituílas por froitas. Son unha fonte de vitaminas que conteñen propiedades laxantes, moi útiles nuns días nos que os menús son ricos en proteínas e graxas e pobres en fibra.
Por que non converter o roscón noutro agasallo no día de Reis? É un reto que se pode acadar e que compracerá ao seu autor. Non é doado, pero tampouco imposible. Fai falta tempo, dedicación e cumprir a receita.
Ingredientes para elaborar un roscón de 6 porcións
- 300 gramos de fariña
- 4 ovos
- 100 gramos de azucre glas
- 250 gramos de manteiga
- 25 gramos de lévedo
- Sal
- Medio decilitro de ron (optativo)
- Medio decilitro de auga de azar
- Reladura de 1 limón
- Reladura de media laranxa
- 1 ovo batido para pintar o rosco
- Améndoas en láminas
- Froitas confeitadas para decorar
- Un boneco (de porcelana ou de plástico) ou unha faba para agachar na masa, protexido con papel de plástico
A receita
Nunha máquina de amasar, mestúrase a fariña co azucre e co lévedo, engádense os ovos un a un, azucre, sal, ron (optativo) e auga de azar e déixase amasar durante 10 minutos. Así que transcorre este tempo, engádese a manteiga xa mol e mestúrase coa man. Esta masa debe repousar ata que aumente o dobre de volume por mor da fermentación. Daquela pártese coa man e déixase repousar outros 20 minutos. Deseguido, estírase, dáselle a forma ao roscón, gárdase no seu interior o premio (a faba ou un xoguete pequeno) e píntase toda a superficie con ovo batido.
De novo, déixase repousar a temperatura ambiente e cando levede outra vez, píntase unha segunda vez toda a superficie e colócanse as froitas confeitadas e mais o azucre. Despois, cócese no forno a 200 ºC durante 15 minutos e outros 15 minutos a 180 ºC. Sácase do forno para que repouse e unha vez frío sérvese tal cal ou recheo con crema pasteleira, nata ou trufa montada.