Reducir a ansiedade por comer / 1.000 son os miligramos de sodio que poden ter 100 gramos de snacks tipo cacahuetes ou millo salgado / Peixes afumados / É certo que o alcohol desaparece ao ferver? / Batido multivitamínico

1 Novembro de 2007

Reducir a ansiedade por comer / 1.000 son os miligramos de sodio que poden ter 100 gramos de snacks tipo cacahuetes ou millo salgado / Peixes afumados / É certo que o alcohol desaparece ao ferver? / Batido multivitamínico

7 claves para… reducir a ansiedade por comer

  1. Folerpas de avea no almorzo. A avenina, un compoñente da avea, tonifica e equilibra os nervios. Unha receita tradicional dos almorzos ingleses é a porridge: folerpas de avea cocidas en auga ou leite ata acadar a textura desexada (caldoso como unha sopa ou espeso como un arroz con leite).
  2. Comer cada 4 horas. A ansiedade domínase mellor poñendo orde na vida; durmir abondo, dispor de momentos de lecer, e comer a tempo e con tempo. Comer varias veces ao día, sen que pasen máis de 4 horas entre unha comida e outra, permite detectar con naturalidade a verdadeira sensación de fame.
  3. Comer con paus axuda a facelo máis devagar, séntese menos apetito e mesmo se come menos. Convén comer devagar, mastigando moito e saboreando máis os alimentos. Deste xeito a sensación de estómago cheo e de saciedade chega ao cerebro, e este dará a orde de deixar de comer a tempo.
  4. Máis triptófano. O aminoácido triptófano, compoñente das proteínas, transfórmase en serotonina, un neurotransmisor cerebral relacionado co bo ánimo e co control do apetito. Niveis baixos de serotonina asócianse cunha maior ansiedade polos doces. Alimentos ricos en triptófano son carnes, peixes, ovos, lácteos, soia, froitos secos, plátano, piña e aguacate.
  5. Vitamina B6 e magnesio. A B6 participa na síntese de serotonina a partir do triptófano, e mais na formación das neuronas, as células do sistema nervioso. A súa deficiencia causa ansiedade. O magnesio, polas súas calidades relaxantes, é un bo complemento para calmar os nervios. Abunda no xerme de trigo, no fermento de cervexa, nas noces, figos secos, cereais integrais, legumes, acelga e mais nas espinacas.
  6. Relaxante zume de leituga. Da decocción de follas de leituga e auga tómanse un par de vasos ao día, o último antes de se ir deitar. A leituga contén lactulina, unha substancia que lle outorga a propiedade relaxante. Tomar a leituga en ensalada tamén proporciona ese efecto relaxante.
  7. Bebidas ansiolíticas. Tomar café ou té resulta contraproducente para calmar a ansiedade. Hai plantas que lle proporcionan ao organismo a sensación de relaxación buscada polo seu efecto ansiolítico. Resulta efectivo combinar pasiflora e papoula, ou melisa e o lúpulo.

O dato

1.000

Son os miligramos de sodio que poden ter 100 gramos de snacks tipo cacahuetes ou millo salgado. A OMS recomenda que os nenos non consuman máis de 4 gramos de sal diarios (equivale a 1,4 gramos de sodio =1.400 miligramos). Cunha porción de cacahuetes (50 gramos), o neno inxeriu practicamente a metade do sodio que necesita. Os nenos que adoitan comer snacks superan doadamente a cantidade recomendada de sodio, cos efectos negativos para a saúde que iso supón.

A debate: Peixes afumados

O afumado é un antiquísimo método de conservación que se lle aplicaba con ese fin a carnes, queixos e peixes. Agora emprégase máis polo cambio no sabor e polo aroma que lles dá aos alimentos ca polas súas calidades puramente conservantes.

O afumado de hoxe, máis san

O salmón segue copando a representación dos peixes afumados, aínda que o mercado ofrece outras especies afumadas como bacallau, atún, troita e sardiñas.

O proceso tecnolóxico do afumado mudou moito nos últimos anos. Antigamente, co afumado tradicional só se controlaba a cantidade de madeira que se queimaba e o tempo que o peixe permanecía en contacto co fume.

Na actualidade, o afumado industrial controla a dirección do fume, a temperatura e a humidade do produto que se vai tratar. O control térmico é esencial para evitar a carga no alimento de compostos canceríxenos como o benzopireno, producidos inevitablemente pola combustión da madeira a máis de 400 ºC. O afumado máis técnico acádase aplicando sobre o alimento preparados de fume. A vantaxe desta nova tecnoloxía é que estes preparados manteñen os aromas propios da madeira queimada, ao tempo que se lles eliminaron artificialmente os compostos nocivos. Por esta razón comer peixe afumado agora é máis san ca antes. Igualmente, como non é, en xeral, un alimento de consumo cotián, non hai que se preocupar máis da conta polos compostos canceríxenos que puidese conter.

Nutrientes e saúde

O afumado inflúe no valor nutritivo do peixe, máis polo que achega ca polas perdas que poida causar. Os nutrientes naturais do peixe permanecen practicamente invariables. A excepción dáse nas proteínas, e non afecta tanto ao seu contido senón máis ben á dixestibilidade e consistencia final do produto. As propias encimas do peixe degradan as proteínas da carne, esta abrándase, obténdose así a textura suave típica do peixe afumado. O outro cambio nutritivo é bastante máis substancial, e afecta ao contido en sodio. Ao empregarse o sal como conservante, o peixe afumado contén entre 15 e 25 veces máis sodio có propio peixe fresco. É a única cuestión nutricional que ten que ter en conta quen teña que controlar o sodio da dieta, persoas hipertensas, con trastornos coronarios ou retención de líquidos, principalmente.


Consultorio nutricional


Sempre que lle engado viño ou outra bebida alcohólica a un guiso quédame a dúbida de saber que acontece co alcohol. É certo que o alcohol desaparece ao ferver? É aconsellable servirlles estes guisos a nenos ou a ex alcohólicos?

O etanol ou alcohol etílico é un líquido incoloro e inflamable cun punto de ebulición de 78 ºC. Polo tanto, para eliminar por completo o alcohol de calquera bebida (licores ou viños adoitan ser as máis empregadas en cociña) engadida a un guiso, este deberá ser cociñado a temperaturas superiores ás de ebulición do etanol. Normalmente, os guisos ferven a 100 ºC, a temperatura de ebulición da auga. A esta temperatura está garantida a evaporación do etanol, pero hai que tomar a precaución de mantela durante o tempo suficiente para asegurar a súa completa eliminación. Para asegurarse de que o guiso perdeu todo o alcohol pódese flamexar prendéndolle lume directamente ao guiso. Se segue saíndo lapa haberá alcohol; no momento en que non saia chama, todo o etanol se evaporaría. Cómpre ter en conta, así e todo, que se o guiso ten moito zume parte do alcohol estará diluído, polo que non sairá lapa. Iso non impedirá que se evapore este alcohol diluído se o guiso ferve.

Profesionais dun centro de adelgazamento propuxéronme substituír o almorzo por un batido multivitamínico con disque todas as substancias que eu preciso para ese ágape. O mesmo me propoñen para a cea, mentres que no xantar podo seguir coa dieta habitual. Durante o día recoméndanme algúns complementos. Son correctas estas indicacións?

Calquera diagnóstico nutricional debe ser elaborado por un médico ou por un dietista-nutricionista. A formación destes dous profesionais é a garantía de que o tratamento estará médica e nutricionalmente fundamentado. En todo caso, e tal e como se aconsellaba na investigación que elaborou recentemente CONSUMER EROSKI sobre este tipo de establecementos , convén evitar os tratamentos baseados en produtos estrela.

Este concepto define produtos ou tratamentos propios (polo xeral de venda a domicilio) que se ofrecen sen que se realice previamente unha avaliación do problema polo miúdo e sen considerar aspectos como o estilo de vida, a saúde persoal e os hábitos alimentarios do paciente. Indican batidos ou produtos que substitúen comidas para manterse ou alcanzar o que nesa casa comercial entenden como peso saudable. Este tipo de tratamento dietético difire do que consideran saudable e eficaz os especialistas en saúde e alimentación en caso de exceso de peso, que recomendan unha modificación dos hábitos de alimentación e de vida acorde coas particularidades individuais.