Seguros médicos privados

Sanidade á carta, previo pagamento

Vantaxes e inconvenientes da sanidade privada
1 Setembro de 2005
Img informe

Sanidade á carta, previo pagamento

/imgs/20050901/informe.jpg Unha persoa de clase alta ou media alta con profesión liberal, que busca comodidade tanto á hora de acudir ó médico como cando ten que ser hospitalizada, e que valora moito a posibilidade de elixir o médico especialista. Este é, a grandes trazos, o perfil do cliente dos seguros sanitarios privados. En España o 17% da poboación, é dicir, arredor de 7 millóns de persoas, teñen contratado un seguro de asistencia médica privada, segundo datos de Investigación Cooperativa entre Entidades Aseguradoras e Fondos de Pensión (ICEA).

A saturación dos servizos sanitarios adscritos á Seguridade Social, o progresivo aumento do nivel de vida en España e un paulatino cambio de mentalidade na importancia que se lle outorga a todo o relacionado coa saúde explican que hoxe a sanidade privada sexa un negocio á alza: no 2004, a contratación das súas pólizas medrou un 4% con respecto ó ano anterior, converténdose nun dos sectores da aseguradoras que mellor comportamento amosou.

A medicina privada ofrece, polo xeral, varios tipos de pólizas, pero a máis estendida -cun 86% da cota de mercado- é a da asistencia sanitaria completa (médicos de familia, especialistas…) con servizos no territorio nacional e no estranxeiro e libre elección de médicos dentro dos cadros da compañía. Xinecoloxía, pediatría e traumatoloxía son as especialidades máis demandadas polos usuarios da sanidade privada. Xunto con estas prestacións, os seguros privados tamén cobren a asistencia hospitalaria, intervencións cirúrxicas, urxencias, partos, análises, exploracións, tratamentos, medicina xeral e especializada, asistencia a domicilio, etc.

Pero non é ouro todo o que reloce. As compañías de asistencia sanitaria privada non son máis ca empresas na procura de negocio e esíxenlle ó novo asegurado unha saúde case de ferro: antes de aceptar un cliente, sométeno a un recoñecemento médico polo miúdo tralo cal deciden se o admiten. Ante a máis mínima sospeita de que presente complicacións de saúde nun futuro inmediato, poderá ser rexeitado: unha persoa con moitas probabilidades de enfermar non é o cliente ideal.

Outro aspecto pouco coñecido destas empresas é o período de carencia que aplican: algunhas coberturas das pólizas non son efectivas desde o primeiro momento, e iso coa finalidade de evitar clientes que buscan beneficiarse inmediatamente das vantaxes da sanidade privada. Poderano facer, pero só logo de ser durante un tempo usuarios ‘non problemáticos’.

Atinar na elección
  • Antes de contratar un seguro de asistencia sanitaria, revise polo miúdo as súas condicións e prestacións. Asegúrese de que os servizos concertados cobren as súas necesidades.
  • Faga números. Amais do custo mensual da prima, calcule con que frecuencia acode ó médico e a canto ascende cada visita (o copagamento).
  • Lea con atención a letra pequena das pólizas. Préstelles especial atención ás posibles recargas ou cancelación por sinistralidade, ós límites de cobertura por proceso e ano, ós períodos de carencia, á posibilidade de que se anulen en casos graves de urxencia, á posible rescisión da póliza en idades avanzadas e á cobertura xeográfica.
  • Comprobe que non existen restricións na consulta cun mesmo especialista.
  • Comprobe se a compañía dispón dunha dilatada experiencia no sector, dunha ampla gama de médicos e clínicas á disposición do asegurado, de consultorios médicos propios e de asistencia mundial en caso de emerxencia.
  • Infórmese de se os centros concertados ofrecen calidade, e non só a nivel hoteleiro, senón tamén en asistencia, instalacións e equipos médicos.
  • Pida a lista de médicos e repare en onde teñen a súa consulta: se están demasiado lonxe da súa casa, en máis dunha ocasión daralle preguiza acudir ata alí.

Mulleres e anciáns, os que máis pagan

As primas destas aseguradoras non son personalizadas, aplícanse por grupos. E eses grupos confecciónanse a partir de estatísticas das propias aseguradoras, que inclúen variables como a idade, o lugar de residencia e o sexo. Así, polo simple feito de ser nova e estar en idade fértil, unha muller de 30 anos aboará a mesma tarifa mensual teña ou non fillos, é dicir, faga ou non un uso máis frecuente dalgunhas coberturas da súa póliza (neste caso, xinecoloxía).

/imgs/20050901/embara.jpg No tocante á idade do asegurado, canto máis avanzada sexa, máis aumenta a cota, chegando a incrementarse a prima entre un 75 e un 100% ó cumprir os 65 anos. Nos primeiros treitos de idade, entre 0 e 14 anos, son os rapaces os que aturan os prezos máis elevados. A partir dos 14 anos, esta tendencia invértese e son as mulleres as que deben afrontar unha cota máis elevada. Pasados os 60 anos, volve cambiar o sistema de tarifas e os homes volven ser os máis prexudicados.

No tocante ó lugar de residencia, os usuarios cataláns e os das Baleares son os máis desfavorecidos nas primas. Os honorarios dos médicos e os prezos dos hospitais, máis elevados nestas zonas, fan que se encarezan as primas. As distintas infraestruturas coas que contan as aseguradoras no territorio español inflúen tamén no importe das primas. Ademais, as primas están suxeitas a unha actualización anual. O incremento das custas dos servizos sanitarios, o aumento da frecuencia das prestacións, a incorporación á cobertura garantida de innovacións tecnolóxicas de aparición ou utilización posterior á sinatura do contrato e outros feitos semellantes, repercuten encarecendo as tarifas.

Letra pequena con moitas limitacións

É frecuente que as aseguradoras ofrezan información insuficiente sobre os servizos que non cobren e sobre as limitacións dalgunhas prestacións. Para coñecer estas restricións cómpre revisar con atención a letra pequena das pólizas.

Sida, drogodependencia, alcoholismo, tratamentos para a esterilidade ou infertilidade e a interrupción voluntaria do embarazo, danos causados por intento de suicidio, cirurxía estética e transplantes son as exclusións máis xeneralizadas. Tampouco cobren os danos físicos e a asistencia sanitaria con orixe na práctica de deportes como profesional nin como afeccionado, nin en competicións de calquera tipo. En caso de guerras e epidemias declaradas oficialmente, e mais no caso de danos nucleares ou radioactivos, as aseguradoras tamén quedan eximidas de responsabilidade. De igual xeito, non cobren gastos médicos procedentes de cataclismos meteorolóxicos, sísmicos e inundacións declaradas como catástrofe nacional, nin o custo dos fármacos ou medicamentos, agás en caso de ingreso, coa conseguinte sangría económica que isto supón para algúns enfermos.

As limitacións en prestación de servizos varían moito dunha aseguradora a outra. Adeslas establece un límite de catro sesións de podoloxía ó ano, mentres que o Igualatorio Médico Quirúrgico (IMQ) as limita a dúas. DKV fixa en 60 días anuais a asistencia en viaxe, os mesmos que establece como máximo para a hospitalización psiquiátrica. Neste último caso, os límites de hospitalización para os asegurados de Adeslas e do IMQ son de 50 e de 30 días ó ano, respectivamente. IMQ limita tamén a 30 días a hospitalización en unidade de neonatoloxía, a hospitalización médica para ingresos sen intervención cirúrxica, a pediátrica e unidade de coronaria e intensivos, reducindo, ademais, o ingreso nos últimos tres casos a 7 días por proceso.

Período de carencia

Aínda que en principio os servizos incluídos na póliza se prestan desde o momento da contratación, as aseguradoras establecen períodos de “carencia” contados a partir da data de efecto do seguro, durante os cales non son efectivas algunhas das coberturas incluídas dentro das garantías da póliza. O seu fundamento estriba en que as primas se calculan sobre as probabilidades de que as persoas sas contraian enfermidades: establécense estes períodos de carencia para excluír da cobertura as enfermidades preexistentes, tanto advertidas coma inadvertidas. Os períodos de carencia nas aseguradoras son:

DKV

  • Intervencións cirúrxicas*: 6 meses.
  • Asistencia ó parto: 10 meses.
  • Transplantes: 12 meses.

SANITAS

  • Ligadura de trompas, vasectomía e tratamento de psicoloxía: 6 meses.
  • Asistencia ó parto: 10 meses.

ADESLAS

  • Intervencións cirúrxicas*, hospitalización*, custas das próteses (non a súa implantación), ligadura de trompas e vasectomía, laserterapia, nucleotomía percutánea, quimioterapia e oncoloxía radioterápica, electrorradioterapia, diálise e ril artificial e litotricia renal: 6 meses.
  • Asistencia ó parto: 10 meses.

IMQ

  • Técnicas especiais de diagnóstico, odontoloxía, hospitalización* cirúrxica, médica, pediátrica, domiciliaria e psiquiátrica, unidade coronaria e intensivos, planificación familiar, electroterapia, osixenoterapia, ventiloterapia e aerosolterapia, hemodinámica vascular, radioloxía vascular intervencionista, radioterapia e quimioterapia ambulatoria e hospitalaria, unidade da dor: 6 meses.
  • Embarazo e parto: 10 meses.
  • Litotricia renal e vesical, logofoniatría: 12 meses.
  • Transplante de córnea: 18 meses.
  • Agás nos casos de urxencia vital.

Sanidade privada versus sanidade pública

Sanidade privada

  • Non hai listas de espera. Permite acudir ó médico que se desexa case no intre no que precise o asegurado.
  • Acceso directo ós especialistas. O enfermo pode acudir directamente ó facultativo especialista sen necesidade de pasar primeiro polo médico de cabeceira.
  • /imgs/20050901/informe2.jpgLibre elección de médico e centro hospitalario. O asegurado pode escoller entre unha ampla relación de profesionais e centros médicos, o que se axuste mellor ás súas necesidades ou preferencias.
  • Hospitalización en habitacións individuais con baño completo e cama para acompañante.
  • Rapidez na obtención de resultados das probas médicas.
  • Acceso ás mellores clínicas e hospitais dos Estados Unidos. Algunhas compañías posúen un concerto de clínicas con EE.UU. que permite acudir ós máis prestixiosos centros médicos deste país, desembolsando tan só o 10% dos seus gastos médicos.
  • Prestacións excepcionais: cobertura de balnearios, transplantes, cirurxía da miopía, etc.
  • Asistencia médica e citas a través do teléfono ou Internet. Algunhas entidades dispoñen dun servizo de asesoramento que aconsella e resolve dúbidas sobre síntomas, problemas de saúde e medicamentos.

Sanidade pública

  • Ten máis medios humanos e técnicos.
  • Mellor calidade médico-asistencial en caso de operacións e partos de risco.
  • Na atención primaria lévanse a cabo tarefas de promoción e control da saúde e prevención de enfermidades, entre outras.
  • As prestacións farmacéuticas son gratuítas para os pensionistas e para os seus beneficiarios. Con carácter xeral, os traballadores en activo aboan o 40% do prezo dos medicamentos.
  • Non hai límite de idade para recibir asistencia.
  • Non hai períodos de carencia.