Kamera digitalak

Kamera digitalak

Nolanahi ere, sistema tradizionalak, bere karrete, negatibo eta guzti, nagusitasunari heltzen dio oraindik: planeta osoan iaz saldu ziren 76 milioi kamera haietatik %12 baizik ez ziren digitalak. Oraindik ere horrelako aukera egitea garestia da, kamera konbentzionalen aldean: horietako modelo batzuk, asetzeko moduko bereizmenaz hornituak, 10.000 pezetaren azpitik daude salgai. Teknologia digitalak erabiltzaileari eskaintzen dion berehalakotasunak, itxuraz behintzat, sekulako aurrerapausoak egin behar ditu aurrerantzean ere. Nolanahi ere, sistema tradizionalak, bere karrete, negatibo eta guzti, nagusitasunari heltzen dio oraindik: planeta osoan iaz saldu ziren 76 milioi kamera haietatik %12 baizik ez ziren digitalak. Oraindik ere horrelako aukera egitea garestia da, kamera konbentzionalen aldean: horietako modelo batzuk, asetzeko moduko bereizmenaz hornituak, 10.000 pezetaren azpitik daude salgai.

Dena den, batzuk eta besteen arteko aldea estutuz doa egunez egun, etengabe. Dagoeneko badira merkatuan 100.000 pezetako kamera digitalak baina, profesional bati dagokiona nahiago izanez gero, milioi erdi pezeta inguru atera beharko da patrikatik. Ordenagailua izatea da kamera hauek erabili ahal izateko aurkezten duten eragozpenetako bat, horrelako aparatuak oraindik ez baitaude edonoren esku. Hala eta guztiz ere, oraingo joera argi eta garbi dago: kamera digitalak nagusitzen ari dira merkatuan baina, trantsizio-etapa honetan, hobe izango du erabiltzaileak sistema bakoitzak zer eskaintzen duen zehazki ezagutu eta hausnartzea.

Kamera digitalen bereizgarriak

Kamera hauek, karretearen ordez, argitasuna eraldatu eta pultsu elektriko bihurtzen duen sentsore bat daukate. Imajina memoria batean finkatzen da eta, honetatik, lehen edo geroago, ordenagailutik iragan beharko da.

Kamera digitalekin duten desberdintasunak bi dira, funtsez: batetik, argazkiak egiteko kalitatea eta, bestetik, gordetzeko sistema. Dena den, denak bat datoz alderdi batean: argazkigintza ulertzeko prozesu konbentzionala atzekoz aurrera jarri da. Orain artean ohikoa zen erabiltzaileak dendan karretea entregatu eta paperezko kopiak jasotzea. Ordenagailuan argazkirik sartu nahi izanez gero, kopia hori eskaneatu behar izaten zuen, nahiz prozesu honek kalitate-galera eragiten zion.

Kamera digitalek atzekoz aurrera burutzen dute prozesu osoa: hasiera-hasieratik, imajina duen artxibo digitala sortu eta, horrela, maneiatze elektronikoa aplika dakioke, lehengaia prest dagoelako. Hortik erabiltzaileak paperezko kopiarik atera nahi baldin badu, inprimagailuaren bitartez egin beharko du. Horrenbestez, honelakoetan euskailu fisikora iragatean gertatzen da kalitate-galera.

Prezio handia, oraingoz

Kamera digitala aukeratzeko garaian zehaztasun bat hartuko dugu gogoan: kamerak gutxienez, 1.280 x 960 pixeleko egiazko bereizmen optikoa (hau da, 1,3 megapixel) erdiesteko modukoa izan behar du. Era horretan, 15 X 23 cm.ko tamainetan ere kalitate handiko inpresioak lortu ahal izango dira. Bereizmenaz ari garela, “egiazkoa” eranskina agertzea ez da alferrikakoa, jakina.

Fabrikatzaileak datu hori ematen ez badu, baliteke bereizmen hori kamerak ez lortzea, objektiboak atzeman ez dituen puntuak irudikatuko dituen programa informatiko batek baizik (“interpolazioa” deritzo horri). Hitz batez, oso litekeena da, amarru edo iruzur teknologiko horrekin mozorroturik, salgai ipini duen produktuaren kalitatea erdipurdiko hutsa izatea.

Horrelako ezaugarri edo bereizgarriak dituen kamera baten gutxieneko prezioa 100.000 pezeta ingurukoa da. Kalitate hobea erdiesteko edo, bestela esatearren, zehaztasunik galtzeke, neurri handiagoko kopiak inprimatzeko aukera izan dezagun, hoberena 1.600 x 1.200 pixeleko kamera da (1,9 megapixel): honakoa beste 50.000 pezeta kostatuko zaigu; bestela, 2.048 x 1.531 pixelekoa (3,1 megapixel), baina honen prezioa 200.000 pezetatik gora igoko da.

Maila horretatik aurrera, prezioak eta kalitatea neurri gabe garestituz doaz eta, horrenbestez, erabiltzaile profesionalentzat bakarrik izango dira baliagarri. Garrantzi handiko xehetasun bat azpimarratuko dugu hemen: zenbat eta bereizmen handiagokoa izan, orduan eta gordetzeko memoria ahaltsuagoa beharko du makinak.

Ezaugarri

Gainontzeko kamera tradizionalek dauzkaten elementu berdinez gainera (optika, flasha edota erabiltzeko erosotasuna, adibidez) kamera digitalak baditu berariazko ezaugarriak. Bisoreak (gama ertain eta garaiko modeloek daukaten pantaila, alegia) hartualdiak egiaz kontrolatzeko aukera ematen du, gertukoak batik bat. Bertan ikusten dira, era berean, argazkian harturiko imajinak. Nolanahi ere, kanpoan argitasun handia baldin badago, zehazki irakurtzea ez da kontu samurra izaten. Argindar ugari gastatzen duenez bateriek gutxi iraungo dute, itzaltzeko mekanismorik ez baldin badauka.

Irudiak biltzeko bi sistema daude, funtsez: flash memoria-txartelak (argitasunarekin zerikusirik ez du, dena den) eta diskete tradizionalak. Aurrenekoa da bietan azkarrena eta edukiera handienekoa, nahiz eta prezio garestia kontrako alderdi nagusia duen: gaur egun ezinezkoa da txartel bat baino gehiago izatea, karrete gisa erabiltzeko. Horrenbestez, irudiak nahiko maiz gorde behar izaten ditu erabiltzaileak ordenagailuan. Elkartu ezinezko bi modelo daude orain merkatuan: bata fabrikatzaile gehienek merkaturatzen dutena eta bestea, aldiz, Sony markak bakarrik ateratzen duena.

Disketea erosoagoa da, izatez. Ordenagailuan bertan irakur daitezkeenez, ez da premiazkoa hari-korapiloak askatuz eta lotuz aritzea, argazkiak kameratik PC-ra iragateko. Prezioz ere modu-modukoa da (50 pezeta inguru kostatzen da alea) eta, horri esker, bat baino gehiago edukita, karrete konbentzionalak bezain erraz alda ditzakegu. Kontrako alderdirik ere badute, ordea: hauetako bat edukiera da, gaitasuna, diskete bakoitzean bereizmen urriko irudi gutxiren bat baizik ez baita kabitzen. Bestetik, irudiak grabatu edo horietara iristeko unean, disketea dezente mantsoagoa da txartela baino.

Laburbilduz, argazkigintza digitalaren abantaila nagusia azkartasuna da. Argazkiak errebelatu edo eskaneatzeko denbora-tarterik ez digu kentzen, teknologia honi esker sortzen den irudi-artxiboa ordenagailuan berehala ikus daitekeelako.

Honelako kamera gehientsuenek, gainera, irudia geratu den bezalaxe erakusten digun pantailatxo bat daukate. Emaitza gure gustukoa ez bada, ezabatu eta behar bezainbestetan egin dezakegu berriro, karreterik edo errebelaturik kontsumitzeke; argindarra izango dugu gastu bakarra. Irudiak, ordea, une horretatik maneiatu ahal izango ditugu ordenagailuan edo, Interneten bidez, mundu zabalera bidali ahal izango ditugu.

Beraz, lanean darabiltzagun irudi gehientsuenak eskaneatu egiten baditugu, dudarik ez dago: digitala ekarri behar. Kopiarik gehienak, azkenean, paperean egiten baditugu, ordea, gaur-gaurkoz alternatiba tradizionala hobe da, kostu txikiagoa izaki, kalitate hobea eskaintzen duelako.