Os experots nutricionistas de Eroski Consumer responden
Teño tendencia a sufrir depresión e necesitaba saber cales son os alimentos que aumentan os niveis de serotonina
Convén dirixir a dieta cara a dous aspectos importantes: recoñecer e prescindir daqueles alimentos que restan vitalidade e enerxía e aumentar os alimentos que nutren as hormonas que regulan as emocións, entre elas a serotonina. No primeiro grupo, encóntranse os alimentos ricos en azucres refinados e/ou en graxas; en particular, as graxas saturadas e as graxas parcialmente hidroxenadas (graxas trans). Convén evitar todo tipo de azucres, doces e alimentos azucrados (bolería, repostería, pastelería, lambetadas, chocolates, bombóns etc.). Se apetece algo doce, aconséllase decantarse por froitas desecadas, marmeladas naturais ou chocolates con alta porcentaxe de cacao (70 % ou 82 % de cacao). A serotonina é un neurotransmisor (mensaxeiro químico) relacionado co estado de ánimo e co bo humor, e a súa concentración no cerebro é proporcional á de triptófano no plasma e no cerebro. O triptófano é un aminoácido esencial que se achega a través da alimentación para a súa conversión en serotonina, conversión na que participa tamén a vitamina B6. Alimentos ricos en triptófano: ovos, peixes, legumes (soia), froitos secos, froitas (plátano, piña, aguacate). Alimentos ricos en vitamina B6: xerme de trigo, peixe azul, froitos secos etc.
A estevia está de moda e na miña casa empezamos a utilizala no canto do azucre ou da frutosa. Pero xórdenos unha dúbida: é recomendable usala substituíndo o azucre en nenos de 6 anos?
Máis que recomendable, é aceptable que os nenos con esa idade coñezan que a estevia é unha planta da que se extrae o seu compoñente doce e contémplase como unha alternativa saudable ao azucre. Pódese cultivar estevia na casa e que os pequenos mastiguen un anaco dunha folla para que comproben o seu potente sabor doce. A partir de aí, pódeselles ofrecer produtos doces caseiros, coma biscoitos, madalenas etc. nos que se substituíu en parte ou totalmente o azucre da receita orixinal.
O recomendable é, sen chegar á obsesión, que os nenos se acostumen a probar sabores doce naturais e que sexan estes alimentos os que sirvan como adozantes doutras receitas. Algúns exemplos de alimentos naturalmente doces que poden formar parte da dieta infantil son estes: froitas frescas ben maduras, froitas desecadas (ameixas secas, uvas pasas, orellóns, dátiles, figos secos… e anacos de calquera froita que se deixou secar), melaza de cereais (ten unha textura semellante ao mel) e o propio mel.
ABC da nutrición: permarexia
Non é un trastorno en si mesmo, senón máis ben unha conduta de risco. O termo refírese ás persoas que están permanentemente a dieta, ou que seguen dietas cada tempada. O risco engadido é que a persoa pensa que todo o que come engorda e iso lévaa a probar dietas perigosas, as coñecidas “dietas milagre”. Algúns expertos cren que pode ser o paso previo a un trastorno da conduta alimentaria, como a anorexia ou a bulimia.
O momento de comer inflúe no peso
Consello do mes: alimentos compatibles cos legumes
Os pratos de legumes pasan a un segundo plano nos menús estivais. O consello deste mes é atreverse a comer legumes elaborados e presentados dunha forma orixinal. Con cereais integrais (arroz, cuscús, sopa de pasta…): como complemento dun prato de legumes, é de obrigado cumprimento para respectar unha norma de nutrición: complementariedade proteica e mellora do perfil nutricional do menú. Con verduras de todas as clases: pódense alixeirar os pratos de legumes, ata conseguir unhas deliciosas e apetecibles cremas frías. Algunhas suxestións: crema de lentellas ao curry, crema de lentellas laranxas con cenorias e porros; crema bretoa de fabas brancas e verduras. Con peixe: o receitario tradicional é reflexo dunha nutrida listaxe de receitas nas que se combinan estes dous tipos de alimentos; os legumes, como fonte de proteína vexetal e, os peixes, como fonte de proteína animal. Algúns exemplos: garavanzos con bacallau ou con luras; fabas brancas con luras e mexillóns, ou con cogomelos e cirolas.
Consello do mes: cirolas
Frescas, turxescentes, moradas, amarelas, verdes ou avermelladas, as cirolas son unhas das froitas que anuncian a entrada do verán. No compendio nutricional, convén salientar os seguintes nutrientes nas cirolas: vitaminas (vitamina E, A, folatos), minerais coma o potasio, carotenoides antioxidantes, fibra e azucres responsables do seu sabor doce. Non obstante, o aspecto máis relevante da composición das cirolas é o seu recoñecido beneficio para a saúde ósea. Son diversos compostos bioactivos das cirolas; en particular, os polifenois que se concentran en maior cantidade nas cirolas pasas, e que actúan sobre os osteoblastos (células formadoras de óso) e facilitan a mineralización ósea. Unha porción de cirolas ben maduras pódese licuar, triturar ou bater para obter un zume refrescante e un cóctel de antioxidantes. Un vaso de zume tomado no almorzo ou entre horas axuda na depuración do organismo, nutre a pel e protéxea do efecto daniño dos raios UV.