Dieta, un factor de protección para a pel

Dieta, un factor de protección para a pel

A pel é un fiel reflexo do noso propio estado de saúde e do propio envellecemento do organismo. A nutrición e o efecto dos nutrientes na pel sempre foi un tema relevante para os científicos, os médicos e os nutricionistas. Vitaminas, antioxidantes, ácidos graxos esenciais e certos extractos de plantas teñen atributos potenciais para o coidado e a protección da pel. Os recoñecidos efectos antiinflamatorios, antioxidantes, rexenerantes ou revitalizantes dos diversos compoñentes utilízanse na industria farmacolóxica, médica e alimentaria para trasladar a mensaxe do coidado da pel, ben como axentes aplicados por vía tópica ou como complementos orais, nun intento de prologar a aparencia dunha pel nova. No verán, o coidado da pel é máis importante polo efecto daniño da exposición ao sol e ao cloro das augas.

Unha mala nutrición envellece e seca a pel

O envellecemento da pel débese a dous procesos clínica e bioloxicamente independentes. O primeiro, o envellecemento cutáneo intrínseco, o propio da idade, afecta a pel no mesmo patrón que a todos os órganos. O segundo proceso débese a factores externos que fan que se vexa a pel envellecida como resultado da influencia do medio (contaminación, exposición intensa e prologada ao sol e aos raios ultravioleta…), do tabaco, da falta de sono e dunha mala nutrición (exceso de calorías e de graxas e déficit de nutrientes dermoprotectores). As investigacións en nutrición propoñen a achega por medio de alimentos de antioxidantes (carotenoides, flavonoides, resveratrol), vitaminas (A, C), ácidos graxos omega-3 e lactobacilos, como axentes capaces de promover dende o interior a saúde da pel e a beleza.

Vitamina C

A vitamina C é un cofactor para os encimas que fixan a estrutura do coláxeno, compoñente que lle dá estabilidade e tersura á pel. A deficiencia de tal vitamina reflíctese na pel en forma de fraxilidade e lesións cutáneas, queratose ou grans ou protuberancias na pel, facilidade de hematomas ou lenta cicatrización das feridas. O método seguro de garantir a súa achega é comer máis froitas e verduras frescas, nas que abunda esta vitamina: cítricos, froitos vermellos (grosellas, moras, arandos, framboesas, amorodos), guaiaba, pementos e aderezar as comidas con perexil fresco. Pola contra, o uso da vitamina C nos produtos cosméticos de uso tópico non garante con seguridade e eficacia o efecto foto-protector que se lle adxudica, xa que esta vitamina é moi inestable e degrádase baixo a presenza de osíxeno, mesmo antes da aplicación tópica á pel. Ademais, moitas destas preparacións nin sequera teñen o derivado activo da vitamina C, o ácido L-ascórbico.

Ácidos graxos omega-3

Estes ácidos graxos esenciais regulan a inmunidade e inhiben a produción de compoñentes inflamatorios, que na pel se reflicte nunha maior tendencia a problemas da pel tipo dermatite, eccemas, cabras etc., pola súa incorporación á epiderme (a capa máis externa da pel). Ademais, no verán son máis comúns as reaccións alérxicas ou de hipersensibilidade por exposición ao sol, que cursan con procesos inflamatorios e que deixan a pel marcada. Por iso, interesa o consumo de peixes azuis de tempada (anchoas, sardiñas, atún, bonito…) e de marisco ben fresco como fonte de omega-3. Outros compostos coma os polifenois, presentes en froitas con cor (uvas, granadas, ameixas…), tamén bloquean a síntese de mediadores inflamatorios e, polo tanto, deberían ter un oco nos menús estivais.

Carotenoides e vitamina

O betacaroteno, o licopeno, a luteína e a zeaxantina son nutrientes cunha actividade fotoprotectora demostrada. Segundo explican os doutores Honeyman, Gaete e Arias, no informe O rol dermoprotector da nutrición, “o betacaroteno está presente na derme e na epiderme (as capas máis superficiais da pel) e a exposición solar diminúe os seus valores plasmáticos”.

Para lograr tal efecto, débense comer froitas e hortalizas de cores alaranxadas, avermelladas ou amarelas intensas -cenoria, cabaza, pataca doce, mango, melocotón, albaricoque, melón de polpa amarela-laranxa- e tamén verduras verdes, como brócoli, espinacas, endivias e leituga.

Lactobacilos

Dentro dos probióticos, hai que salientar os lactobacilos que, segundo a OMS, son “un tipo de microorganismos que, administrados vivos en cantidade suficiente, exercen un efecto fisiolóxico beneficioso no hóspede”. A súa acción reflíctese na pel de xeito indirecto: teñen un efecto modulador da inmunidade na mucosa intestinal e regulan a resposta alérxica en pacientes atópicos (dermatite atópica, eccema, algúns tipos de psoríase…). Non obstante, o efecto protector depende da cepa e da dose utilizada, polo que a recomendación de consumo para conseguir tal efecto deberíaa facer o especialista.