O turrón, o doce do Nadal
A variedade de turróns que se poden degustar nestes momentos pouco ten que ver cos que se comercializaban na época dos nosos avós, onde a elección era máis sinxela, xa que só había para elixir entre turrón duro ou turrón branco. Porén, hoxe pódense adquirir turróns de case todos os sabores e de todos os prezos, ao mesmo tempo que se elaboran variedades especiais para os nenos e para os adultos, para os máis e para os menos lambereteiros.
- Turrón duro. Os seus ingredientes principais son os froitos secos tostados, mesturados con clara de ovo, azucre e mel. Entre os froitos secos máis utilizados para a súa elaboración, atópanse as améndoas, as abelás, os piñóns e as noces, aínda que o protagonismo lévano as améndoas. Os embaixadores do turrón duro son dous: o de Alacante e o de Agramunt, ambos con denominación de orixe. Este turrón pode supoñer un inconveniente para as persoas maiores con dentaduras postizas ou con problemas dentais e para os mozos que usen ortodoncia. A cambio, tárdase máis tempo en rematar un bocado, cómese menos, inxírense menos calorías e rende máis.
- Turrón brando. O máis coñecido -o de Xixona- tamén se fai con froitos secos, clara de ovo, azucre e mel. A diferenza está na textura e nunha preparación máis laboriosa, que esixe movementos compensados para a mestura e moita dedicación. Pero tamén entra nesta categoría o turrón de xema tostada que, segundo conta a lenda gastronómica, se inventou para aproveitar as xemas que non se utilizaban na elaboración dos demais turróns. A súa consistencia permite comelos con rapidez e, polo tanto, é máis doado excederse coas calorías. En contrapartida, son os máis innovadores e, ademais do tradicional, hai unha enorme gama de opcións e sabores.
- Turróns diversos. Conforman o grupo máis variado e innovador e os seus nomes cambian segundo o resto de ingredientes que conteñan, á parte do azucre, do mel, das améndoas ou do ovo. En xeral, son brandos, aínda que algúns -os de chocolate, sobre todo- poden ser duros ou, polo menos, crocantes. Estes turróns substitúen as améndoas por outros froitos secos ou azucres, ou outros ingredientes, como arroz inflado, coco, lácteos, licores ou froitas. Ademais, poden encherse ou cubrirse con produtos de pastelería, de modo que hai tantas opcións coma o experto imaxine.
- Doces substitutos. As persoas con intolerancias e alerxias alimentarias (ao ovo, ao trigo, ao leite…) sofren moitas limitacións á hora de degustaren o turrón. O mazapán auténtico, o orixinal, o que só leva améndoa e azucre, é un doce substituto dos turróns porque non representa ningún problema para a maioría das persoas alérxicas e intolerantes, salvo en caso de alerxia aos froitos secos. Non obstante, convirá asegurarse de que non se trata de mazapán con fécula, unha opción que limita o consumo para o caso dos celíacos e dos intolerantes ao trigo.
O mellor xeito de gozar do seu sabor
O turrón é un doce, un alimento cuxa achega calorífica é moi elevada, mesmo nas súas versións lixeira ou sen azucres engadidos. Pero non hai por que asustarse, xa que o turrón adoita comerse en pequenas cantidades, co que a achega de final de calorías non é tan elevada cando se saborea con mesura. É dicir, o turrón pódese comer sempre e cando se faga con prudencia; é dicir, non se debe comer turrón entre horas, hase de tomar algo de froita despois para así comer menos cantidade, elixiranse as receitas sen azucre que no seu lugar conteñen edulcorantes artificiais (son máis lixeiros e achegan menos calorías) e convén escoller, sempre que se poida, o turrón brando de Xixona porque dos tradicionais é o que menos calorías achega.