Gardar información de modo seguro na Rede
Perder a información do noso ordenador pode ser unha traxedia: documentos importantes, facturas escaneadas, fotografías, información sobre contactos, contrasinais, mensaxes de correo electrónico, vídeos… Todo pode desaparecer deixándonos nunha situación de extrema vulnerabilidade. Evitalo é responsabilidade nosa, pois debemos ser conscientes de que os ordenadores non son inmunes ás avarías e á degradación do seu disco duro interno. Por iso, hai que estar previdos para este momento e realizar copias de seguridade dos nosos datos periodicamente.
Esta é unha práctica habitual nos ordenadores das empresas, onde cada xoves pola noite os técnicos realizan unha copia de toda a información xerada durante a semana e a gardan nuns servidores externos; é o que se coñece como o “back up” dos xoves. No ámbito doméstico, sen chegar a tal extremo, convén que en períodos fixos substituamos as copias de seguridade antigas por outras novas. Deste xeito, se se nos estraga o ordenador, abondará con envorcar a información da copia para seguir traballando coma se nada pasase.
Do disco duro físico ao virtual
Ata agora o modo de efectuar estas copias era a través dun disco duro externo conectado por un cable USB ao ordenador. Estes discos adoitan ser do tamaño dun libro de peto ou algo maiores, e son bastante pesados. Hainos tamén menores e máis lixeiros, pero son significativamente máis caros, xa que implican tecnoloxías que optimizan o espazo de almacenamento.
En xeral, son un “trasto” máis sobre a mesa e non sempre a transferencia dos arquivos é rápida. Mentres se realiza esta operación, que pode durar horas, non é posible traballar noutras tarefas con total comodidade.
Co fin de facilitar estes procesos, apareceron diversos servizos que ofrecen discos duros virtuais, dentro dos seus servidores, onde se poden facer os “back up” de xeito automático, continuo e sen ter que preocuparse da data en que toca facer a copia. Non ocupan lugar no noso escritorio, co que se gaña espazo para outros elementos e se pode retirar o disco duro físico. Ademais, a taxa de transferencia non depende dun cable senón do ancho de banda, e esta discorre de xeito discreto nun segundo plano mentres nós continuamos co noso traballo.
Como son e como funcionan?
Os discos duros virtuais baséanse nas chamadas aplicacións FTP seguras, que se instalan no escritorio dos nosos ordenadores. Así abren unha canle protexida entre estes e os servidores da empresa. Por esta canle, que funciona con seguros protocolos de cifrado de modo que ningún programa espía ou delincuente informático poida ver o que pasa, enviamos os datos da nosa copia de seguridade aos servidores da empresa que alberga o disco duro virtual. Unha vez alí, a información gárdase de novo con protocolos de cifrado de niveis iguais, e mesmo superiores, aos que usan os bancos online para gardar as nosas contas.
Unha vez que instalamos a aplicación, esta define unha carpeta concreta que levará o nome que desexemos darlle e onde poderemos arrastrar os arquivos que desexemos gardar. Cada vez que metamos un arquivo nesta carpeta, os datos gardaranse tamén no disco duro virtual do servidor. E non só iso: cada vez que fagamos un cambio nun arquivo que estea na carpeta do noso escritorio do disco duro virtual, o mesmo se fará na copia do servidor. Se non nos interesa que o devandito cambio se replique en determinados arquivos, podemos indicarllo ao servizo e colocar estes para que non sincronicen os cambios.
Podemos tamén facer copias de seguridade virtuais diferenciadas dos nosos distintos ordenadores, de xeito que as modificacións se farán só sobre os datos do ordenador correspondente, ou ter unha soa copia que acolla os datos de todos eles, de modo que dende calquera poderemos acceder ao total dos datos. Por outro lado, tanto a transferencia de arquivos como o seu almacenamento teñen uns niveis de seguridade moi elevados, polo menos nos principais servizos, de maneira que se evitan interferencias, roubo ou espionaxe de datos. Estes servizos funcionan tanto para o ámbito doméstico como para o corporativo.
Servizos recomendados
EROSKI CONSUMER elixiu tres discos duros virtuais: Dropbox, Wuala e Mozy. Pódense utilizar tanto no sistema operativo Windows como en Mac OS X.
Dropbox (https://www.dropbox.com) é o máis popular de todos, con abundante financiamento de fondos de capital e unha extensión global que implica dar servizo a empresas de primeira magnitude. Non obstante, para o ámbito doméstico tamén resulta un servizo apropiado polo seu ámbito gráfico moi intuitivo. Regala ata dous gigabytes de espazo de almacenamento gratuíto nos seus servidores, sen restricións de uso en todas as funcións. Para aqueles usuarios que necesiten máis espazo, pódese ampliar o mesmo a 50 gigabytes cun custo mensual de 9,99 dólares. Outras opcións son 100 gigabytes por 19,99 dólares ao mes. A velocidade de transferencia para arquivos grandes é lenta, pero para os menores a 10 megabytes é instantánea.
Wuala (http://www.wuala.com/) é un servizo adquirido polo fabricante de discos duros Lacie que cumpre as mesmas funcións ca Dropbox. Destaca polos seus maiores niveis de seguridade e a súa oferta máis variable de servizos. O espazo gratuíto é de dous gigabytes, pero logo ten diferentes capacidades a prezos similares aos de Dropbox. Tamén Mozy (http://mozy.ie/) é interesante para realizar copias de seguridade porque ofrece por cinco dólares ao mes e ordenador un servizo ilimitado de suba de arquivos.
A empresa Apple lanzou pola súa conta, e para os seus ordenadores e dispositivos portátiles, o servizo de copias de seguridade chamado iCloud, que permite sincronizar os datos de calquera ordenador, teléfono iPhone ou comprimido iPad cos servidores de Apple. Ofrece 5 gigabytes gratuítos aos seus usuarios, e despois pódese conseguir máis espazo a uns prezos moito máis vantaxosos ca nos outros servizos comentados: 10 gigabytes por 16 euros ao ano; 20 por 32 euros ao ano e 50 gigabytes por 80 euros ao ano.