Números vermellos: a cor máis temida nas contas correntes

Números vermellos: a cor máis temida nas contas correntes

“Como viene se va”: este dito popular español é a vivencia real que experimentan moitas persoas que observan como as súas contas correntes teñen moitas “saídas” de diñeiro e poucas “entradas” de capital. Nestes momentos de crise económica na que numerosas familias viven cun só soldo, ou con subsidios, os gastos son tantos que é fácil deixar unha conta corrente “en panos menores”. Un pequeno erro na planificación, un descoido ou un gasto inesperado poden derivar, con relativa facilidade, nun descuberto bancario, é dicir, en números vermellos. Cando isto sucede, a broma sae cara: as entidades poden cobrar ata un 10% sobre o diñeiro que se deixou a deber no banco. E coa crise, as comisións que cobran as entidades por este concepto disparáronse. Bancos e caixas quéixanse de que teñen máis clientes morosos, polo que elevaron as comisións para tratar de evitar este tipo de situacións. O seu pago é inevitable, pero o consumidor pode pensar noutro tipo de estrataxemas para evitar futuros descubertos.

Esquivar os números vermellos

• Xestor de contas. Estar ao día na xestión das finanzas domésticas é o consello máis útil que pode evitar un descuberto. En ocasións, con todo, é difícil controlar a entrada de diñeiro mediante ingresos e a saída por gastos. Para iso, é moi útil contar cun xestor de contas en liña, un instrumento do que dispoñen xa numerosas entidades financeiras. Estas ferramentas permiten recompilar todos os datos de ingresos e gastos mensuais. Algunhas permiten ata cargar a posición, diñeiro e produtos financeiros que ten o usuario en calquera entidade, co que se pode lograr unha visión global da súa situación financeira ou particular, por entidades concretas.
• Anticipo de nómina. Outra práctica eficaz para sortear un posible descuberto en conta é solicitar un anticipo de nómina. Esta acción pode levarse a cabo de dúas formas: na empresa onde se traballa ou no banco onde se teñen domiciliados os ingresos. No primeiro caso, cando o traballador é un empregado por conta allea, por lei ten dereito a solicitar un anticipo da súa nómina. As características desta práctica, no entanto, poden variar dunhas compañías a outras. En xeral, este dereito está regulado nos convenios de empresa, polo que aspectos sobre o prazo no que se poden pedir ou a cantidade de nómina á que se ten dereito dependerán do tipo de actividade de que se trate. Se o convenio non ten en conta esta práctica, o aforrador pode recorrer ao Estatuto dos traballadores, onde tamén está regulado. Neste caso, o dereito a pedir un anticipo da nómina mensual está recollido no artigo 29. Con todo, a descrición do dereito é bastante vaga. En definitiva, cada empresa establece os seus criterios. En xeral, por temas administrativos, pódese solicitar un anticipo de nómina entre os días 1 e 20 de cada mes, para que así se poida cargar no mesmo mes no que se solicita. Algunhas compañías dan anticipos de nómina do 100% e outras optan só por unha porcentaxe (de ata o 80%), para evitar problemas de tesourería. A cantidade que se pode solicitar dependerá do volume da nómina. Solicitar un anticipo pode axudar a resolver un descuberto puntual, pero hai que ter en conta que se debe devolver á empresa. Neste caso, o traballador pode elixir non cobrar a nómina do mes seguinte (se solicitou só un mes de anticipo), que é o máis habitual, ou negociar coa empresa para repartir proporcionalmente o “préstamo” en varios meses.

As entidades financeiras dan a opción de solicitar un préstamo polo valor da nómina ou varios múltiplos desta. Polo xeral, é un préstamo con tipos de xuro máis baixos que nos préstamos persoais ou que, ata, alcanza tipo de xuro cero. As condicións serán negociables co cliente e variarán en función das cantidades solicitadas e da solvencia ou capacidade de pago do cliente. Este préstamo só se pode solicitar no banco onde se ten domiciliada a nómina.