A friameira (ou o tupper) saudable

A friameira (ou o tupper) saudable

Non é un sistema novo, non resulta sofisticado e nin sequera precisa unha tecnoloxía revolucionaria. Pero, aínda que hai que buscar a súa orixe hai xa varias décadas, está cada día máis de moda. “Comer de tupperware”, a versión evolucionada da tradicional friameira, é unha opción que está ben lonxe de esquecerse. Malia os variados menús do día que ofrecen os restaurantes e mais os comedores de empresas e universidades, emerxe con inusitada forza en España, sobre todo entre os traballadores novos e os estudantes. Se cadra é porque levar a comida da casa sabe mellor e ata menos a horarios e espazos, se cadra simplemente porque nola fai a nosa nai e sabe moi ben, ou quizais porque nunha conxuntura económica como a actual cómpre reducir gastos, o tupper gaña adeptos. O mellor é que esta fórmula para se alimentar tan socorrida e escasa en gastos non impide manter unha dieta saudable. Iso si, sempre que as présas, a incultura culinaria, os malos hábitos e o aburrimento non conduzan ao abuso de fritos, conservas, precociñados, de alimentos ricos en graxas saturadas ou de guisos caloríficos de máis. No outro extremo, comer de tupper tampouco debe equivaler á monotonía das eternas ensaladas e pastas, por moito que se varíe a súa composición. Os expertos en nutrición de EROSKI CONSUMER aseguran que o máis conveniente sería recuperar esas entrañables receitas tradicionais que todos coñecemos: lentellas, fabas, garavanzos, verduras cocidas, arroces… A clave reside en cociñar pratos sabedores e saudables que permitan manter o equilibrio nutricional.

Comida requentada, saborosa e nutritiva

Unha comida equilibrada componse de catro equipos básicos: verduras e hortalizas, féculas, alimentos proteicos e lácteos ou froitas de sobremesa. Así de doado, xuntos ou separados, todos estes “xogadores” achegan a enerxía e mais os nutrientes básicos que -como nun crebacabezas- encaixan á perfección no cómputo nutricional cotián. O resultado é a elaboración dun menú “para levar” que permita alcanzar o 30-35% da enerxía diaria, proporción que se considera conveniente para o xantar polo mediodía. E velaquí é onde entra en xogo a capacidade do recipiente. Recoméndase o uso de envases medianos, porque se axustan á porción de alimentos que se asocia a unha comida equilibrada; 125 gramos de carne ou 150 gramos de peixe; 150 gramos de legumes, arroz ou pasta cocidas, 200-250 gramos de patacas e 150-200 gramos de verduras ou ensalada.

Pero non só é importante facer un seguimento dos menús no día a día. Tamén convén pensar en cada un deles como parte da previsión nutricional de toda a semana. Porque a variedade na frecuencia de consumo dos diversos alimentos é esencial para se nutrir axeitadamente e para manter un peso corporal correcto.

Comida saudable, segura e táboa comparativa

Trucos de cociña para o tupper

A comida que se vai tomar o día seguinte no traballo non ten por que ser diferente da que come na casa. Así e todo, para lograr que o prato alcance unhas determinadas condicións, sobre todo de aspecto e de sabor, convén atender estes consellos.

• Non salgar a carne antes de introducila no microondas porque vai secar.
• As vinagretas e salsas de ensalada débense transportar nun bote de cristal independente e mesturalas coa ensalada poucos minutos antes de comer.
• Un chisquiño de limón ou de aceite de oliva antes de quentar o peixe ou a carne fai que resulten máis substanciosos.
• Termos ou botes de vidro de 250 gramos son os idóneos para portar a porción xusta de sopa, de gazpacho ou de crema de verduras.

O aburrimento que propicia unha gama de pratos repetitiva e pouco variada é un dos principais inconvenientes de comer de tupper. Co fin de evitar caer na monotonía, pódese recorrer a unha fritada de verduriñas para acompañar o bisté, ou a unha rebanda de queixo baixo en graxas sobre o filete ruso, ou a cenoria e apio relados ao vapor como gornición da pescada á romana. Hai que botar man da imaxinación. Outro alimento comodín rico en carbohidratos é a pasta. Non obstante, para que os macarróns, espaguetes, lasañas e ravioles non sexan só unha valiosa fonte de hidratos de carbono, senón que lle resulten saborosos e agradables a quen os consuma débese conseguir que tras a cocción a pasta quede “ao dente”. Así, ao se requecer posteriormente non se destruirá a súa consistencia, nin afectará ao seu valor nutritivo. Unha pasta demasiado cocida presenta un índice glicémico maior, absórbense máis rápido os seus azucres e en pouco tempo vólvese experimentar a sensación de fame.

Microondas: duplícanse as posibilidades

Unha opción práctica e rápida, aínda que pouco utilizada, é a de cociñar no mesmo lugar do traballo receitas sinxelas. Os peixes brancos, as hortalizas, as patacas (toradas na casa) ou o arroz precocido que se vende en bolsiñas individuais cocíñanse nun intre no microondas. Patacas asadas con salmón afumado (que se leva á parte), pescada con tomate e pementos de piquillo ou arroz con salsa (tamén á parte), son algunhas suxestións. Se non dispomos de microondas no traballo ou no centro de estudos, é preferible optar por pratos e bocadillos fríos, ou ben por alimentos líquidos ou semilíquidos transportados en termos. O mercado ofrece hoxe termos especiais para produtos sólidos, pero estes alimentos perden antes a calor ca os líquidos e cústalles menos tempo entrar en temperaturas de risco. Por outra banda, as conservas, o xamón e o friame son unha solución práctica e cómoda; sardiñas, atún, mexillóns, xamón ou pavo cocido poden acompañar unha ensalada xa lavada e lista para consumir.

Da casa ao traballo, un camiño non exento de toxiinfeccións

Seguir acotío unha serie de hábitos hixiénicos saudables na comida que se prepara na casa para levar ao traballo evita toxiinfeccións alimentarias e asegura o bo estado dos pratos dende a súa elaboración ata o momento do seu consumo.