"Habería que paralizar a produción de transxénicos polos seus danos á natureza e á saúde"

Hai un enorme aval científico do dano dos organismos modificados xeneticamente (OMX) á natureza e á biodiversidade: introdución de xenes noutras especies, danos por toxinas producidas polo xene Bt á biodiversidade, aumento de resistencia a herbicidas, aparición de pragas secundarias, etc. En América Latina están destruíndo a agricultura sostible, expulsando a xente das zonas rurais e poñendo en mans de tres empresas os recursos da humanidade. Gobernos como o francés, alemán ou austríaco tivérono en conta para paralizaren cultivos nos seus territorios.

Só atopa quen investiga, e hoxe en día diso ocúpase nun 99% a Axencia Europea de Seguridade Alimentaria, unha institución pública altamente vinculada á industria de transxénicos. Aínda así, hai estudos dalgúns científicos valentes que demostran danos ao ril, ao fígado, ao sistema reprodutivo, inmunolóxico, etc. Estes datos deberían valer para paralizar os transxénicos, e sobre todo o millo Bt que se cultiva en España.

Diversos científicos en Europa que defenden a moratoria para os transxénicos testemuñan as enormes presións que sofren para non publicaren os seus resultados ou para que non sigan investigando.

Na web de Greenpeace hai unha recompilación de artigos de científicos de varios países sobre os danos. Tamén lle direi que estamos nun mundo no que desapareceu ese modelo de ciencia neutro e se impuxo outro dirixido pola industria. A investigación pública desaparece e substitúese polos proxectos das multinacionais, camuflados a través da universidade. E apróbase todo. Ademais, sobre transxénicos pode opinar todo o mundo, dende a ama ou o amo da casa sen estudos ata o científico de bata branca que parece que todo o sabe.

Desde hai máis dunha década. España cultiva transxénicos, un millo da multinacional Monsanto que se aprobou de xeito fraudulento. Este ano ascende a 97.000 hectáreas. É o único país da UE que cultiva transxénicos, salvo unhas poucas hectáreas en países como Portugal ou Eslovaquia. E ata sete países formularon moratorias onde o millo é estratéxico. Wikileaks demostrou a conivencia entre certos cargos políticos e a industria dos transxénicos.

Directa ou indirectamente a través dos animais aos que se lles subministra ese millo. Tamén chega millo do exterior, sobre todo de Estados Unidos, Arxentina e Brasil, e enormes cantidades de soia. Entre o 60% e o 70% da soia utilizada en España é de Monsanto.

España importa ao ano uns seis millóns de toneladas de transxénicos que se incorporan nos nosos alimentos. Atopámolos en lecitina, fariñas, amidóns, derivados de soia e millo, que se non nos demostran o contrario, son transxénicos. De aí que publicásemos a Guía Vermella e Verde de Alimentos Transxénicos. Nela aparecen dúas listas de marcas, produtos e fabricantes en función da súa política en materia de transxénicos. Por certo, EROSKI atópase na lista verde. No 2012 lanzaremos unha campaña de análise aleatoria de todos os produtos do mercado.

Si. A lexislación europea obriga a informar de maneira clara na etiqueta dos alimentos se levan transxénicos ou derivados. Non obstante, os gobernos central e autonómicos non a aplican correctamente. Ademais, esta lexislación non obriga a etiquetar os produtos derivados de animais que comeron transxénicos, e que nos chegan en forma de carne, leite, ovos, etc.

Poden esixirlles ás súas marcas de produtos que non utilicen transxénicos de dúas maneiras: non mercar os que o utilizan, e mercar a quen non os utilizan. Tamén poden consumir produtos locais, ecolóxicos, frescos, apoiar ás ONG ecoloxistas, falar cos políticos locais para que declaren o seu concello zona libre de transxénicos… Hai moitas opcións, pero non é doado. Ningunha loita o é.