Alimentación sa : Ensaladas: algo máis ca leituga

/imgs/20110601/alimentacion1.jpg
Hai tempo que as ensaladas deixaron de ser o prato estrela do verán para se converteren nun dos máis recorrentes durante todo o ano. As novas tendencias culinarias e de restauración apostan pola súa innovación, tanto na presentación do prato como no descubrimento de novas mesturas con variedade de alimentos, aliños e salsas. Dende o punto de vista gastronómico e do equilibrio nutritivo, o valor engadido das ensaladas acádase a partir da combinación acertada e equilibrada de ingredientes de distinta natureza -verduras e hortalizas, froitas, sementes, froitos secos, cereais…-, de cores e de texturas e mesmo de prácticas culinarias aplicadas a algúns dos alimentos que conforman o prato. O conxunto ten como resultado ensaladas saudables con agradables sabores e rechamantes cores e texturas que invitan á súa degustación e goce.

Novos vexetais, novos sabores

/imgs/20110601/alimentacion4.jpgO uso de vexetais distintos ás tradicionais leituga e escarola fai posible mellorar a esencia xa de seu saudable das ensaladas. Hortalizas como os agróns, a rúcula ou a herba dos cóengos pasaron de seren consideradas ‘malas herbas’ a vexetais de luxo ao se daren a coñecer nas cartas dos restaurantes máis innovadores. Unha ensalada predispón a unha mellor dixestión se leva rúcula, dadas as súas calidades dixestivas derivadas das substancias que lle outorgan o seu lixeiro sabor amargo. A herba dos cóengos enriquece o prato con betacaroteno, pigmento colorante enmascarado polo verde da clorofila. Son tamén fonte de vitamina A, que o organismo aproveita cando o precisa. As espinacas crúas, as follas máis tenras da chicoria e mais os ramalletes de brócoli son distintas propostas que converten unha ensalada ordinaria nun prato orixinal cheo de antioxidantes. Amais de achegar a nota de cor en diversas tonalidades verdes, estes vexetais distínguense nas ensaladas por o seu particular gusto, que convén saborear e non enmascarar con vinagretas fortes nin salsas contundentes.

Combinar con acerto sabores, texturas e cores

/imgs/20110601/alimentacion2.jpgA creatividade na cociña pasa por facer pequenos cambios en pratos cotiáns como as ensaladas. Amais das típicas hortalizas como a cenoria, o tomate, a cebola, o cogombro ou o millo, as ensaladas admiten moi ben a combinación coidada de ingredientes con distintas texturas, cores e sabores. Se se desexa tomar un alimento fresco e lixeiro, unha opción atinada son as ensaladas vexetais con froitas frescas propias da estación. A ensalada de tomate, pexego e cogombro ou a de leitugas e cenoria con amorodos e mazá son dous sinxelos exemplos que se distinguen pola cor e pola dozura que proporciona a froita. A textura e o sabor da receita muda de se engadiren ingredientes pouco comúns como os palmitos ou os xerminados. Os primeiros véndense en conserva e son brotes dunha variedade de palmeira anana, de cor esbrancuxada e crocante. Entre os xerminados, os de soia son os máis coñecidos, se ben se poden probar os de alfalfa, brócoli, lombarda ou os de calquera legume. Todos eles lles dan ás ensaladas un curioso sabor vexetal, un colorido inusual e un plus de vitaminas, máis abundantes polo propio proceso de xerminación. Os froitos secos e mais as sementes (sésamo, pipas de cabaza ou de xirasol) danlles o toque crocante a estas receitas e reforzan o valor nutricional da proposta: cara a un prato máis enerxético, cunha calidade excelente das súas graxas e cun plus de proteína. Así e todo, o equilibrio nutricional acádase ao engadir a cantidade apropiada de froitos secos; o xusto para que se noten na ensalada sen que alteren substancialmente a achega enerxética do prato. Unha manchea (25 gramos) de froitos secos é a porción recomendada por persoa para un día.