PCs silenciosos

Buscando o silencio

A potencia dos ordenadores actuais convérteos en máquinas moi ruidosas
1 Xullo de 2004

Buscando o silencio

/imgs/20040701/internet01.jpg
Os PCs de sobremesa actuais son dez veces máis rápidos que hai uns poucos anos. E esa enorme velocidade de procesamento, que non sae máis cara en cartos, ten un prezo: ruído. A maior potencia xérase máis calor e necesítase un mellor sistema de refrixeración -basicamente, máis ventiladores- para evitar que os compoñentes terminen por se fundir. Ademais, caixas mal deseñadas con paneis que vibran, discos duros que xiran a grandes velocidades, lectores de CD e DVD ultra rápidos ou potentes tarxetas gráficas que necesitan ventilación propia son tamén potenciais emisores de molestos ruídos.

Por iso, entre o maremágnum de información que o usuario debe ter en conta ó adquirir un ordenador non debe faltar o nivel de ruído que emite, sobre todo se pensa telo moito tempo aceso ou instalalo no dormitorio ou no salón (para reproducir DVDs, por exemplo). Se xa se ten un ordenador ruidoso tampouco está todo perdido: existen no mercado compoñentes específicos para silenciar os ordenadores máis molestos.

Silencio sen renunciar a prestacións

Como o nivel de ruído está directamente relacionado coa potencia do ordenador e o seu consumo, o problema resólvese de vez optando por un PC de baixo rendemento, que adoita ser máis ca suficiente para o común dos usuarios. En realidade, só os máis amigos de xogar ou quen necesita o PC para deseño gráfico ou edición de vídeo precisan dos potentes procesadores e tarxetas de vídeo instalados nos equipos de última xeración. Os ‘MiniPC’ (tamén chamados sistemas ‘barebone’), por exemplo, ofrecen notables prestacións nun tamaño reducido e diminúen nun 90% a emisión de ruído e o consumo eléctrico, polo que son tamén moito máis ecolóxicos. O problema destes equipos é que son case imposibles de ampliar: practicamente todo está “integrado”.

Para non renunciar ó rendemento do ordenador sen castigar os tímpanos hai que prestar atención á hora de elixir os compoñentes do PC ou, unha vez co problema enriba, identificar o xerador de ruído e substituílo por outro compoñente máis silencioso. Pero, non hai que esquecer que algúns cambios teñen os seus riscos: o sistema de refrixeración é fundamental para que o equipo non corra perigo de sobrequecemento. Polo tanto, ó acometer calquera modificación de compoñentes como eliminar ou cambiar ventiladores ou disipadores de calor hai que ter sempre presente a temperatura do equipo, algo que se pode vixiar con programas como Motherboard Monitor ( http://mbm.livewiredev.com/).

Caixas intelixentes

‘Meter man’ ó hardware (as tripas) dun PC non é algo ó alcance de calquera usuario. Algunhas solucións para reducir ruídos, como apagar algúns ventiladores, reducir a súa voltaxe, regular a súa velocidade ou aumentar o seu tamaño (pois xiran máis amodo e fan menos ruído) non se deben acometer á lixeira. Se o ordenador quece, pode estragarse por completo. Por iso a mellor solución para acalar o PC é consultar un especialista sobre qué se pode modificar para reducir a emisión de ruído.

Outra solución más sinxela é utilizar un equivalente silencioso e algo máis caro para cada elemento. Existen caixas (torres) deseñadas para funcionar como auténticos disipadores de calor, o que reduce a necesidade de ventiladores, e outras pensadas para afogar os ruídos internos. Tamén a fonte de alimentación, en ocasións o compoñente máis ruidoso do PC, é fácil de silenciar: case nunca son necesarios os alimentadores de máis de 500W que veñen co PC e existen modelos avanzados que non usan ventilador. Os disipadores de calor ou a refrixeración por auga son sistemas que se impoñen sobre os estridentes ventiladores.

Existen, así mesmo, discos duros especialmente silenciosos, así como dispositivos para illar as vibracións que producen estes discos ó xiraren a velocidades que alcanzan as 10.000 revolucións por minuto. Por último, convén sopesar a necesidade de incluír unha potente tarxeta gráfica que necesite un ventilador extra, ou optar polas que contan con sistemas de refrixeración alternativos.

A solución máis obvia é a distancia. Calquera cousa que se sitúe entre o PC e o oído diminuirá o nivel de ruído, o que se pode traducir en afastar a CPU prolongando os cables do monitor, teclado e rato, agochala debaixo dunha mesa ou ‘pechala’ nun armario ou outro cuarto (mesmo nun balcón pechado, aínda que neste caso é bo contar cun lector de CD-ROM portátil). Tampouco sobra situar o PC sobre un material que absorba as vibracións ou, para casos máis graves, forrar a CPU con algún material illante. Os oídos, e mesmo os nervios, agradecerán calquera sistema que se adopte para moderar un ordenador ruidoso.

O limiar da dor para o oído humano (o límite do tolerable) son 140 decibeles (dB), ou, o que é o mesmo, a saída dun avión a 30 metros de distancia. Entre iso e os 15dB que comezan a ser perceptibles hai todo un abano de sons e ruídos ós que as persoas están máis ou menos acostumadas.

O incremento na velocidade das computadoras foi parello ó aumento do consumo de enerxía e da xeración de calor e do ruído. O Pentium 100 de 1994 consumía 10 watts, mentres que o P4 a 2.0 GHz de oito anos máis tarde xa alcanzaba os 75W. Os modernos e potentes procesadores (máis de 100W), xunto ós veloces discos duros e ás tarxetas gráficas para xogos de última xeración lograron que algún PC despida ata 60dB, equivalente a un restaurante bulicioso, aínda que o ordenador típico produce entre 35 e 45dB. De 30dB para abaixo pódese presumir de ordenador silencioso, aínda que aplicándose a fondo e eliminando os ventiladores na refrixeración se pode gozar dun PC que non pase dos 15-20dB, isto é, que non se escoite en absoluto.

O PC tranquilo

/imgs/20040701/internet02.jpg
www.quietpc.com
Placas base, tarxetas gráficas, discos duros, lectores e gravadores de CD/DVD… todo tipo de compoñentes silenciosos para que o PC traballe sen molestar.

Sons do silencio

/imgs/20040701/internet03.jpg
www.silentpcreview.com
Quizais a páxina web máis completa para os amantes dos ordenadores silenciosos, con noticias, artigos, tests e comparativas.

Os límites do hardware

/imgs/20040701/internet04.jpg
www.hardlimit.com
“Hardware en estado puro”:
só para fanáticos dos ordenadores e as súas compoñentes, capaces de explotar o PC máis alá dos seus límites.

‘Modding’

/imgs/20040701/internet05.jpg
www.shilmar.com
Se nos coches está de moda o tunning, o equivalente en informática é o modding (personalizar o PC) e o overclocking (acelerar o ordenador por riba das súas prestacións orixinais, con risco para a integridade do equipo).