Mazapáns ou polvoróns? | Polvoróns con menos graxas | Menú para compensar os excesos | Consellos para unha boa dixestión no Nadal | Turróns sen azucre | As calorías das olivas
Mazapáns ou polvoróns
A diferenza nutricional máis importante entre o mazapán e o polvorón non é tanto o seu valor enerxético, que en ambos os dous casos é considerable (entre 450-500 cal/100 gramos), senón a calidade nutricional das graxas empregadas. Para elaborar o polvorón úsase manteiga de porco como ingrediente base, que, se ben concentra abundantes ácidos graxos monoinsaturados -e máis se se trata de manteiga de porco ibérico-, tamén contén ácidos graxos saturados e colesterol, que cómpre evitar tomar en exceso como medida de prevención cardiovascular. Pola contra, no mazapán, os ingredientes graxos esenciais son as améndoas como ingrediente elemental, o que fai deste doce unha fonte excelente de ácidos graxos insaturados e ausencia de colesterol, características beneficiosas para a saúde cardiovascular.
Nestes dous produtos, a gran concentración de azucres e o seu salientable contido graxo tórnaos alimentos moi enerxéticos, aspecto que cómpre ter en conta para o mantemento dunha dieta equilibrada en xeral, e en caso de obesidade, diabete e dislipemias en particular.
Ademais, o polvorón, a diferenza do mazapán, contén fariña, de xeito que o primeiro se desaconsella en caso de celiaquía ou intolerancia ao glute. O mazapán orixinal elabórase só cunha mestura de améndoas e azucres, non sendo no caso dos denominados “mazapáns con fécula” que, ao engadiren fécula ou fariñas, se desaconsellan ante esta intolerancia alimentaria.
Polvoróns con menos graxas
O polvorón considérase un tipo de manteigada que, amais de manteiga de porco, engade améndoa en distintas proporcións, aínda que se adoita denominar os dous produtos co mesmo nome. Dun tempo a esta parte a industria alimentaria ofrécelle ao consumidor polvoróns cunha composición nutritiva máis coidada e saudable: mellor perfil de graxas, menos azucres e menos calorías. A diferenza dos novos produtos con respecto aos tradicionais atópase na súa lista de ingredientes. Nos novos polvoróns substituíuse parte da manteiga de porco habitual por aceites vexetais como o de xirasol ou o de oliva, polo que mellora de xeito substancial a calidade da graxa, se ben non deixa de ser un produto graxo. Tamén se comercializan polvoróns elaborados con máis proporción de fariña integral, que se traduce nun produto con máis fibra. Co fin de reducir as calorías destes produtos, a industria optou por substituír o azucre por edulcorantes menos enerxéticos como o maltitol, por exemplo, que permite obter un produto menos calorífico, pero cun aspecto e cunha textura semellante ao orixinal.
Menú para compensar os excesos
- Almorzo: Té verde. Iogur bífidus mesturado con muesli e cachos de pera.
- Almorzo: Caldo de borraxe. Borraxe con ameixas ao vapor. Lombos de dourada encebolada ao forno. Pan integral e infusión dixestiva (macela e menta poleo ou regalicia).
- Almorzo: Mandarinas. Iogur bífidus.
- Cea: Caldo de borraxe. Crema de berenxena. Pan integral con queixo fresco, fíos de mel e noces.
- Almorzo: Té verde. Macedonia de froita natural: piña, papaia, plátano, pera, mazá e zume de laranxa. Iogur bífidus.
- Almorzo: Caldo de verduras. Cardo con alcachofas, chícharos e espárragos. Pan integral e iogur bífidus.
- Almorzo: Uvas. Infusión de regalicia.
- Cea: Caldo de verduras do xantar. Ensalada completa: escarola, endivias, aguacate, mazá torada, queixo suave e noces. Pan integral e infusión relaxante.
Consellos saudables para unha boa dixestión no Nadal:
- Goce da gastronomía propia das datas de Nadal sen descoidar o aspecto saudable dos alimentos.
- Reserve un espazo no menú para os alimentos depurativos; alivian as molestias que acompañan os excesos, como a pesadez, a flatulencia e a dor de cabeza, entre outros. Os alimentos que tonifican o fígado son os vexetais cun lixeiro sabor amargo (escarola, endivias, alcachofa, cardo, berenxena, infusións de mexacán ou cardo mariano) e os que activan a acción depurativa do ril son toda a variedade de vexetais (apio, espárragos, borraxe, mazá, pera, infusións…).
- Comece as comidas con ensaladas; é unha boa fórmula para preparar o organismo para unha mellor dixestión.
- Tome cada día iogur con bífidus; fai que o ritmo intestinal non se resinta coas comidas do Nadal.
- Unha infusión de regalicia tras a comida ou ás poucas horas alivia a dixestión e depura o corpo.
- Pode usar edulcorante para adozar sobremesas e cafés. Deste xeito reduciranse as calorías nun menú abundante.
Teño certo sobrepeso e ante a tentación dos turróns non teño claro se é mellor comelos sen azucre.
A industria alimentaria elabora unha ampla variedade de turróns e doutros produtos doces en distintas versións “con frutosa” ou “sen azucre”. En ocasións dáse por sentado -aínda que erradamente- que os produtos sen azucre teñen menos calorías e, polo tanto, son mellores en caso de sobrepeso ou obesidade. Para evitar confusións, convén ler con atención as etiquetas e comprobar a composición do produto.
Se no canto de azucre, o turrón inclúe edulcorantes sen calorías, como sacarina, aspartame, ciclamato, acesulfame ou tipo sorbitol ou maltitol, é probable que o turrón teña menos calorías. Así e todo, haberá que comprobar a cantidade total de graxas e de calorías, e non só de azucres, e comparala coa do turrón equivalente normal. Como dato informativo, 100 gramos de turrón tipo Alacante ou Xixona achegan unhas 485 kcal, 28 gramos de graxa e 45 gramos de azucres, aproximadamente. Para que realmente se note que o turrón ten menos calorías tería que achegar polo menos un 30% menos de calorías ca o turrón normal.
Doutra banda, se ao turrón se lle engadiu frutosa no canto de sacarosa (azucre común), pode ser máis axeitado en caso de diabete, pero non en caso de exceso de peso. A frutosa é un edulcorante que ofrece unha vantaxe para as persoas diabéticas, xa que non dá lugar a hiperglicemias tan acusadas como as producidas polo azucre. Isto explica que os que teñen diabete poidan consumir doces ou outros alimentos con frutosa, aínda que sempre con moderación.
Agora ben, a frutosa achega as mesmas calorías ca a sacarosa e, xa que logo, os turróns ou outros doces con frutosa teñen as mesmas calorías, e mesmo pode que máis, que se levasen sacarosa.
É certo que as olivas negras teñen máis calorías ca as verdes?
As olivas negras conteñen menos auga (un 52%) e máis graxa (30%) na súa composición ca as olivas verdes (arredor do 76% de auga e 12% de graxa), polo que, a igualdade de peso, as olivas negras teñen máis enerxía, é dicir, achegan máis calorías. De media, 100 gramos de olivas negras (unhas 25 olivas con óso) achegan case 300 calorías, fronte ás 110 calorías da mesma cantidade de verdes, case tres veces máis calorías.
É sabido que o tipo de graxa das olivas, con independencia da cor, é saudable polo seu contido en ácidos graxos monoinsaturados. De feito, o aceite de oliva que se obtén destes froitos destaca polos eu potencial cardiosaudable, dada a súa riqueza en ácido oleico monoinsaturado e en vitamina E. As olivas, malia seren un aperitivo enerxético, non teñen por que supor unha achega esaxerada de calorías, sempre que se consuman con moderación. O principal reparo nutricional é a súa concentración de sodio, xa que o sal (cloruro sódico) se emprega como conservante na súa elaboración. Por iso, o seu consumo non está recomendado en caso de problemas renais ou de corazón, de retención de líquidos ou de hipertensión arterial.
Por outra banda, as olivas teñen a propiedade de abrir o apetito; de aí que non sexa casualidade que sexan as raíñas dos aperitivos. Esta característica é máis salientable nas olivas impregnadas de esencias de herbas aromáticas dixestivas como o loureiro, o comiño ou o tomiño.