Guía de compra: pasta

Pasta: saudable, infinita e económica

É un alimento básico polos seus beneficios na nosa dieta (pode consumirse case todos os días) e de prezo accesible, e que tamén admite aforros considerables
1 Febreiro de 2013
Img alimentacion 3 listado

Pasta: saudable, infinita e económica

Unha das elaboracións máis universais na gastronomía é a pasta. Este alimento simple nos seus ingredientes (de cuxa introdución en Europa parece ser responsable o mesmísimo Marco Polo) e doado de elaborar aparece nos receitarios de todo o mundo; dende Asia a América, dende a cociña chinesa ata a cociña con orixes italianas. En Italia, a pasta é todo un sinal de identidade e unha peza fundamental da súa gastronomía. O mercado ofrece todas as variedades de pasta imaxinables: alongadas, tubulares, en forma de espiral ou de cuncha, con recheo ou sen el… No noso país, a pasta non falta en ningún fogar. A súa aceptación pódese atribuír ao seu prezo accesible, á facilidade coa que se prepara e á versatilidade que brinda na cociña, ao longo tempo que pode conservarse e, como non, ás óptimas propiedades nutricionais e ás sensacións que deixa no padal. As súas bondades están claras, pero non sempre parece estalo o rendemento e o partido que se lle pode sacar na nosa mesa a este alimento. O consumo que cada español fai deste alimento, obviamente a anos luz dos nosos veciños italianos que teñen a honra de ocupar o primeiro posto na clasificación, con 28 kg per cápita ao ano, non é tan alto como debería selo se se seguisen as recomendacións dietéticas de frecuencia de consumo de pasta: en apenas 10 anos, pasamos dos 4 kg/ano que consome cada persoa aos 7,5 kg/ano, segundo revelou a última enquisa dietética á poboación española (ENIDE). Esta guía de compra nace con ese obxectivo, o de coñecer todos os detalles que axuden neste propósito e que faciliten a compra deste alimento en cuestión.

O seu lugar na dieta

Os cereais, o composto principal da pasta, son a base dunha dieta saudable; de feito, ocupan os primeiros chanzos da pirámide da alimentación saudable, xunto á froita e á verdura. Todas as sociedades científicas de saúde e nutrición aconséllannos basear a nosa dieta nestes grupos de alimentos para previr as enfermidades crónicas, grazas á súa achega en carbohidratos e fibra. A gran maioría de estudos epidemiolóxicos mostran que o maior consumo de carbohidratos complexos se asocia a un mellor estado de saúde e é por iso que se recomenda inxerir gran parte da enerxía diaria a partir destes nutrientes. A recomendación é consumir diariamente de 4 a 6 porcións de farináceos (do que forman parte os cereais, a pasta e tamén as patacas). A seguinte táboa detalla que se considera unha porción catro alimentos que forman parte deste grupo, cos que deberiamos cubrir a diario as 4-6 porcións recomendadas. Iso quere dicir que, de forma semanal, se pode chegar a inxerir, sen comprometer o equilibrio da nosa dieta, entre 6 e 7 porcións de pasta (constituídas por 60/80 g de pasta en cru): salteada, en ensalada, en sopa, ao forno, como gornición…

Farináceos, a base da nosa alimentación
Frecuencia: de 4 a 6 porcións diarias
Alimento Que é unha porción? Medida caseira dunha porción Prezo ración*
Pan 40-60 g 3-4 rebandas ou 1 boliño 0,17 euros
Pasta 80 g en cru ou 240 fervida 1 prato 0,07 euros
Arroz 80 g en cru ou 240 fervido 1 prato 0,05 euros
Patacas 150-200 g 1 pataca grande ou 2 pequenas 0,19 euros

* Tomáronse como referencia os prezos das gamas máis básicas de cada produto, vixentes nas tendas de EROSKI durante o período no que se realizou o estudo.

Farináceos, a base da nosa alimentación

Os carbohidratos son o combustible preferido de moitos órganos do noso corpo (sobre todo, do cerebro e dos músculos). Non obstante, a inxestión actual de carbohidratos en España está por debaixo das recomendacións: aconséllase inxerir máis do 45 % da enerxía a partir de carbohidratos, pero a inxestión real é dun 41 %. Neste sentido, a pasta pode axudar a equilibrar a dieta grazas ao seu gran contido en carbohidratos.

A pasta tamén pode axudar a equilibrar a dieta grazas á súa achega en fibra dietética, nutriente crucial non só para un correcto funcionamento da saúde dixestiva, tamén está asociado a un menor risco de padecer unha longa lista de enfermidades crónicas (cardiovasculares, diabetes e mesmo cancro dixestivo). A versatilidade da pasta, grazas a que está dispoñible en numerosas formas e tamaños, permite unha gran flexibilidade nos menús, xa que pode ser preparada e servida con outros alimentos como aperitivo, prato principal, gornición, ensalada, sopa ou sobremesa. Iso, unido ao seu suave sabor, que se presta para ser complementado cunha gran variedade de ingredientes alimentarios, aumenta as posibilidades de equilibrar a dieta. Hai estudos que reflicten que os suxeitos que consomen dietas ricas en pastas presentan menores niveis de colesterol en sangue que aqueles que seguen dietas con menores cantidades deste alimento. Convén recordar que iso dependerá do método de preparación (adición de graxas animais) e dos alimentos cos que se acompaña a pasta. Neste sentido, a Academia Americana de Nutrición e Dietética aconsella non abusar das opcións máis cremosas (queixo, manteiga, nata…) nos pratos de pasta, para evitar inxerir demasiadas calorías e graxas. E é que curiosamente unha das características fundamentais da pasta é que se trata dun alimento baixo en graxas totais e en graxas saturadas, sen colesterol e sen azucres engadidos. Non estraña que figure na base das pirámides da alimentación como alimento que se ha de tomar de forma frecuente.

A pasta, que nos achega?
Pasta Enerxía (kcal) Proteínas (g) Graxas (g) Carbohidratos (g) Fibra (g)
Pasta simple (crúa) 100 gramos 347 12,5 1,4 70,9 5
80 gramos (unha porción) 277,6 10 1,1 56,7 4

Elaboración e importancia da forma

/imgs/20130201/pasta3.jpg
A palabra pasta provén dun termo grego que significa ‘fariña mesturada con líquido’, termo fiel á realidade, xa que os dous ingredientes principais (e comúns en todas as variedades) que a compoñen son a fariña de trigo e a auga.

O ingrediente principal utilizado na fabricación de pasta é, polo tanto, unha fariña moída grosa de trigo duro, chamada sémola. A sémola e a auga mestúranse e forman unha masa que se modifica mediante un molde para producir o tamaño e a forma desexada da pasta: estrelas, macarróns, espirais… O produto resultante seca e obtense así a pasta seca, aínda que tamén se pode vender fresca. A pasta non deixou de evolucionar. E esta é a clave que permite que, hoxe en día, gocemos de pasta chea de innovación e orixinalidade.

Xa sexa na súa modalidade seca ou fresca, a cuestión da forma da pasta non é casual; en función dela, préstanse a unha ou a outra preparación e renden mellor nunha ou noutra. As de menos tamaño (fideos, chuvia, estreliñas…) adóitanse utilizar para facer sopas e as fitas longas (espaguetes ou tallaríns) ou as febras dan mellor resultado con salsas cremosas. A pasta tubular (macarróns, plumas…), grazas ao seu oco interior, almacena a salsa coa que se condimenta e esperta os padais máis esixentes. As formas máis extravagantes é mellor utilizalas para ensaladas de pasta. Algunhas das formas son o suficientemente grandes (cunchas ou xigantóns) como para reenchelas e enfornalas. Cantas máis curvas e máis recantos ten a pasta, mellor combinará con preparacións que incorporen anacos de carne, peixe ou verduras.

Clases de pasta

A clasificación básica, se atendemos á súa elaboración e compoñentes, distingue entre:

  • Pasta seca. Cando o produto resultante de mesturar a sémola e a auga se somete a un proceso de secado obtense a pasta seca. Non contén auga, o que a fai máis estable e permite que se conserve máis tempo sen necesidade de refrixeración. A menor humidade da pasta seca fai que os seus nutrientes se concentren. Unha vez cociñada a pasta, esa proporción de nutrientes achegarase á da pasta fresca.
  • Pasta fresca. Pola súa banda, a pasta fresca ten máis auga e débese manter en refrixeración e a súa lonxevidade é menor, xa que se conserva durante menos tempo. Pola súa achega maior en auga, cabe pensar que este tipo de pasta ten menos calorías. As táboas de composición de alimentos revelan que a diferenza entre a seca -unha vez cocida- e a fresca -tamén tras a cocción- son irrelevantes tanto en canto á súa retención de auga, coma dende o punto de vista da súa achega calorífica ou doutros nutrientes. Convén detallar, iso si, que en moitas ocasións a pasta fresca se lle ofrece ao consumidor reenchida de carne ou de queixo, e iso si aumenta de forma considerable a súa achega enerxética ou o seu contido en graxas e mesmo pode contribuír, se se consome en exceso, a un maior risco de obesidade.
  • Pasta simple. Con independencia de se é fresca ou seca, a pasta simple ou normal é aquela elaborada única e exclusivamente a partir de sémola de trigo duro ou de fariña de trigo brando e auga, sen máis ingredientes ca estes. É o caso dos espaguetes, plumas, sopa marabilla, fideos…
  • Pasta composta. As pastas compostas poden levar, ademais dos anteriores compoñentes, ovo, verduras e hortalizas, como espinacas, cenorias ou tomates, ou estar enriquecidas cunha achega maior de fibra. Por exemplo, as fitas ao ovo, os lazos con vexetais ou os macarróns integrais.
  • Pasta rechea. As pastas recheas conteñen no seu interior un preparado de carne, peixe, verduras e hortalizas, xamón, queixo… Como, por exemplo, raviolis recheos de queixo, tortelini de verduras…

Se as pastas son recheas ou enriquecidas, o valor nutritivo increméntase en función do alimento ou do nutriente que se sume. Unha porción de pasta simple crúa achega 275 kcal, con ovo 368 kcal e, na súa versión integral, 278 kcal.

O mercado organízase arredor desta clasificación, pero hai unhas clases que predominan sobre outras. Segundo estudos recentes do sector, o liderado da pasta simple seca é rotundo: por cada tonelada de pasta que se vende no noso país, 14 quilos son de recheo, 50 de composta e o resto (máis de 900 quilos) corresponden á pasta simple ou normal. Destes tres segmentos, unha pequena porcentaxe corresponde á fresca, o resto é seca.

A nosa selección

A miúdo, canto maior é a oferta de produtos menor é a capacidade de decisión do consumidor. Moitas veces optamos por resolver o asunto mercando a mesma pasta de sempre, sen saírnos do esquema limitado composto por macarróns, espaguetes e fideos para a sopa. Para abrir un pouco o obxectivo, para intentar facilitar a compra e mesmo para descubrir novas opcións, a que segue é unha pequena colección con suxestións de compra adaptadas a distintos usos e perfís de consumidor.


Para os máis prácticos

Haberá quen teña gustos sinxelos ou quen careza de grandes pretensións na cociña e que se conforme con propostas máis clásicas, as de toda a vida. Nese caso, convén ter presente un detalle que nos permitirá sacarlles máis partido e máis sabor ás preparacións. Como se escribiu anteriormente, as pastas pódense elaborar con sémolas, semolinas ou fariñas procedentes de trigo duro, semiduro, brando ou das súas diversas mesturas. Cando están elaboradas exclusivamente con sémola ou semolina de trigo duro (Triticum durum) cualifícanse, segundo a lexislación española, como de calidade superior. Este aspecto aparentemente secundario ten os seus beneficios tanto no prato coma na nosa saúde: o trigo duro achega mellores propiedades culinarias, maior consistencia na cocción e unha riqueza en proteínas lixeiramente superior ás de pastas elaboradas a partir doutras sémolas. A pasta EROSKI Basic, tamén o resto das súas gamas, e a de Gallo por exemplo, é de calidade superior. Así, un modesto prato de espaguetes preparados simplemente con tomate poden deixar mellor sabor de boca se temos en conta este aspecto no momento de compra.

  • Prezo por paquete ( 500 g): entre 0,49 e 0,78 euros
  • Prezo por quilo: entre 0,98 e 1,56 euros
  • Prezo por porción (80 g): entre 0,07 e 0,12 euros


Para ensaladas

Tomar unha ensalada de pasta é unha das formas máis sinxelas de cumprir con dúas recomendacións básicas para levar unha dieta equilibrada e saudable: a de consumir verduras e hortalizas tanto na comida coma na cea (polo menos unha delas ha de ser en forma de ensalada) e a de tomar pasta polo menos 6 días á semana. Unha ensalada composta de verduras e hortalizas crúas que, polo xeral, se come fría, pode que resulte pouco apetecible coas baixas temperaturas do inverno. Recorrer ás preparacións mornas é un xeito de non renunciar a este prato. A pasta pode ser o ingrediente cociñado e morno que lle dea temperatura ao prato. Neste caso, é preferible decantarse por formas de pasta de tamaño medio e grande, coma os lazos vexetais de EROSKI ou as normais de Barilla, xa que se integran e mesturan mellor co resto de elementos que compoñen a ensalada. Ademais de orixinalidade e cor, as primeiras están elaboradas con verduras (tomate, cenoria e espinacas, principalmente), o que lle dá ao prato dun sabor diferente ao que poden dar outras propostas máis simples. Convén recordar que, aínda que o “verde” estea presente en ambas as dúas suxestións, o seu contido nunca vai substituír nin se asemellar ao dun prato de verduras.

  • Prezo por paquete (500 g): entre 1,05 e 1,29 euros
  • Prezo por quilo: entre 2,10 e 2,58 euros
  • Prezo por porción (40 g): entre 0,08 e 0,10 euros


Para os máis pequenos

A pasta ten o honroso título de ser un dos alimentos que máis “tirón” ten entre os pequenos. De feito, foi elixida polos nenos españois de entre 6 e 14 anos como a súa comida favorita nunha recente enquisa elaborada por unha canle de televisión infantil. Por unha vez, gustos e recomendacións dietéticas coinciden. Se a pasta é un alimento fundamental na dieta dun adulto, pasa á categoría de imprescindible na dun neno. Este alimento é rico en hidratos de carbono, o principal combustible do organismo. É o elemento do que o corpo se vale para moverse, pensar e traballar. Todas elas accións capitais nas etapas de crecemento e desenvolvemento pola que atravesan os máis pequenos. Para que degustar o prato de pasta sexa aínda máis divertido, no mercado hai propostas ideadas especificamente para o público infantil con formas rechamantes, como as bicicletas e as tradicionais letras de Gallo, aínda que no capítulo da alimentación infantil a imaxinación é o que conta. Cravar uns tradicionais espaguetes nos extremos dunha salchicha e cocelo todo é un xeito de crear unha receita curiosa e irresistible para os peques. Tamén é útil empregar a pasta de vexetais que, coas súas vivas cores, atrae a súa atención. Todo para educalos en novos sabores e presentacións.

  • Prezo por paquete ( (500 g): entre 0,88 e 0,92 euros
  • Prezo por quilo: entre 1,76 e 1,84 euros
  • Prezo por porción (80 g): entre 0,14 e 0,15 euros


Para unha grande ocasión

Como se mencionou antes, a clase de trigo da que provén a sémola coa que se realiza a pasta é un elemento determinante para fixar a calidade do produto. O propio proceso de elaboración tamén lle transfire unhas determinadas calidades organolépticas a este alimento. Aínda que hoxe en día a maioría da pasta se elabora de xeito máis industrial, hai os que aínda empregan usos máis propios doutros épocas, máis como a pasta SeleQtia de EROSKI, elaborada con molde de bronce, tal e como manda a tradición italiana, ou cortes máis propios do país transalpino, como os plumaconi de Garofalo.

  • Prezo por paquete (500 g): entre 2,45 e 2,75 euros
  • Prezo por quilo: entre 4,90 e 5,50 euros
  • Prezo por porción: (80g): 0,39 e 0,44 euros


Para coidar aínda máis a dieta

Tomar a miúdo cereais integrais (pan, pasta ou arroz integral) en vez de cereais refinados pode diminuír o risco de padecer unha longuísima lista de enfermidades: diabetes tipo 2, hipertensión, cardiopatía e algúns tipos de cancro. Resulta interesante destacar que refinar o trigo (ou calquera outro cereal) fai perder aproximadamente a metade das vitaminas, dos minerais ou da fibra que contén e que xera a perda de entre 200 e 300 veces o seu contido nunhas substancias protectoras da saúde chamadas fitoquímicas. Para comezar a apostar pola alimentación integral, un bo punto de partida pode ser a pasta rica en fibra. O seu sabor adoita ser moi similar ao da tradicional, pero a súa achega en fibra é maior e contribúe, como se mencionou, ao correcto funcionamento do organismo e ao benestar físico. Dúas propostas: a pasta fibra EROSKI Sannia e a integral de Barilla.

  • Prezo por paquete (500 g): entre 0,99 e 1,49
  • Prezo por quilo: entre 1,98 e 2,98 euros
  • Prezo por porción (80 g): entre 0,15 e 0,23 euros


Para xente especial

A pasta contén glute, polo que o seu consumo está totalmente contraindicado para os que sofren celiaquía ou intolerancia ao glute, salvo aquelas variedades elaboradas expresamente sen glute. E hainas. Gallo ten varios produtos (espaguetes, macarróns e fideos) con estas características, elaborados con arroz en lugar de con trigo (o que lle confire un ton esbrancuxado á pasta), polo que está garantida a ausencia de glute. Así mesmo, hase de vixiar a composición e a etiquetaxe nutricional das pastas alimenticias, pois aquelas que levan ovo entre os seus ingredientes non as poden consumir os que teñen alerxia a este alimento.

  • Prezo por paquete (500 g): 2,35 euros
  • Prezo por quilo: 4,70 euros
  • Prezo por porción (80 g): 0,37 euros

Coa mellor salsa e ao dente

Cada ovella coa súa parella e cada tipo de pasta coa súa salsa. Pola súa forma e tamaño, hai pastas que casan mellor ca outras se se acompañan dunha salsa que se adapte a ela e que potencie o seu sabor. Non é o mesmo comer espaguetes con gambas ca cunha cremosa boloñesa. Tanto se a salsa é caseira coma se nos decantamos polas xa elaboradas (Barilla ou Gallo teñen unha boa colección delas), existen unha serie de orientacións que poden útiles para unha maridaxe perfecta entre a salsa e a pasta:

Tipo de pasta Salsa recomendada
Pastas longas (tallaríns, espaguetes, fitas…) Salsa de tomate ou lixeiramente especiada (napolitana), salteados de marisco (fruti di mare), salsa alioglio (allo e aceite), carbonara lixeira con nata e ovo ou salsa pesto
Pastas tubulares (macarróns, plumas..) Salsas máis contundentes, como salsa boloñesa, salsa carbonara con entreteto, salsa funghi, salteados con entreteto, beicon ou salchichas con salsa de tomate ou con bechamel
Formas pequenas (fideos, estrelas…) Para a elaboración de sopas, caldos e fideuá
Formas grandes (cunchas, regatóns…) Para potaxes como a escudela ou salsa con verduras. Para encher con foie ou con cogomelos e logo servir cunha sala lixeira ou como gornición

A cocción da pasta é un detalle ao que, en ocasións, non se lle presta a atención necesaria. Para asegurarse, convén seguir sempre as estimacións do fabricante. E é que o modo no que se cociñe inflúe en que esta sexa fonte de enerxía lenta ou todo o contrario, que se converta nun alimento rico en azucres de doada e rápida asimilación. Isto último explica que, ao pouco tempo do seu consumo, se volva ter fame. Co fin de que a pasta sexa unha fonte excelente de hidratos de carbono complexos de absorción lenta ha de quedar cocida “ao dente”; é dicir, cocida por fóra e semicrúa no seu interior. O modo apropiado de cocer a pasta é quentar un litro de auga cun chorriño de aceite por cada 100 gramos de pasta. En canto rompe a ferver a auga, engádese un puñado de sal e a pasta. Despois remóvese de cando en vez para lograr que quede solta. Considérase que a pasta está “ao dente” cando está cocida por fóra, pero no interior unha pequena parte queda semicrúa, o que fai que ao mastigar resulte lixeiramente dura. Para saber se alcanzou este punto, pódese sacar da cazola un macarrón ou un espaguete, partilo pola metade e comprobar se no interior queda un pequeno fío de pasta crúa (de cor diferente). Nese momento, retírase do lume e escórrese.

Un clásico que admite un aforro do 40 %

A pasta é un clásico entre os clásicos de calquera despensa. A diferenza doutros produtos máis estacionais, cuxo prezo flutúa en función da data do calendario na que nos atopemos, a pasta é totalmente atemporal e está dispoñible en calquera momento. Isto obviamente inflúe no prezo, que se mantén case invariable ao longo do ano.

Ante isto, o consumidor pode seguir varias estratexias co propósito de aforrar uns cantos euros. A primeira é a de aproveitar a diferenza en prezos que adoitan presentar os distintos formatos dunha mesma pasta: os paquetes de 1 kg son, por definición, algo máis baratos que os de 500 g de produto.

Outra forma de aforrar é permanecer atentos ás ofertas de distintas marcas. É común atopar paquetes que baixo a lenda “formato aforro” inclúen máis contido a un prezo competitivo ou promocións que abaratan o prezo dos produtos. Agora ben, estas son fórmulas de aforro que non se basean no poder de decisión do consumidor: son prácticas puntuais que dependen máis do desexo do fabricante ou da marca en cuestión.

Algo que si está na súa man é comparar o que ofrecen unhas marcas fronte a outras: elixir marcas brancas ou combinalas con outras de fabricante permite reducir o orzamento que se destina á compra de pasta.

Para comprobalo, EROSKI CONSUMER realizou unha comparativa entre dúas familias tipo: a A, composta por 3 membros e a B, con 6. Para determinar as cantidades de pasta en cada cesta da compra tivéronse en conta as recomendacións de consumo deste alimento, 6 porcións á semana distribuídas do seguinte xeito: dous pratos de sopa, dous pratos principais de pasta (un con pasta ao ovo e outro con recheo) e dous nos que este alimento é un ingrediente secundario, como ensalada de pasta e outro como gornición. Segundo estes parámetros, a familia A necesita comprar ao mes aproximadamente 4,5 kg de pasta (o que equivale a 9 paquetes de 500 g) e a B o dobre: 9 kg (18 paquetes de 500 g).

En canto ás porcións, tomouse como referencia 80 g para os pratos principais e 40 g para as sopas e as gornicións.

N.º de membros Consumo mensual recomendado Total custo marca máis barata
Familia A 3 4,5 kg Sopa
(2 paquetes de 500 g)
0,98 euros
(Fideos EROSKI Basic)
Prato principal
(4 paquetes de 500 g, 2 ao ovo e 2 fresca rechea*)
2,00 euros
(Espaguetes ao ovo EROSKI)
6,36
(Tortelloni 4 queixos EROSKI)
Prato secundario
(3 paquetes de 500 g: 2 para ensalada e 1 de gornición)
2,10 euros
(Lazos con vexetais EROSKI)
0,59
(Espirais EROSKI)
Familia B

6 9 kg Sopa
(4 paquetes de 500 g)
1,96 euros
(Fideos EROSKI Basic)
Prato principal
(8 paquetes de 500 g: 4 paquetes ao ovo e 4 fresca rechea*)
4 euros (Espaguetes ao ovo EROSKI)
12,72
(Tortelloni 4 queixos EROSKI)
Prato secundario
(6 paquetes de 500 g: 4 para ensalada e 2 de gornición)
4,2 euros
(Lazos con vexetais EROSKI)
1,18 euros (Espirais EROSKI)
N.º de membros Consumo mensual recomendado Total custo marca máis cara Total aforro ao mes Total aforro ao ano
Familia A 3 4,5 kg 1,84
(Fideos Gallo n.º 2)
0,86 euros
Aforro do 46 %
10,32 euros
2,98 euros
(Espaguete ao ovo Gallo)
0,98 euros
Aforro do 33 %
11,76 euros
11,56
(Tortellini 5 queixos Buitoni)
5,2 euros
Aforro do 45 %
62,40 euros
2,64
(Margaridas con vexetais Gallo)
0,54 euros
Aforro do 20 %
6,48 euros
0,92
(Hélices Gallo)
0,33 euros
Aforro do 35 %
3,96 euros
Familia B 6 9 kg 3,68
(Fideos Gallo n.º 2)
1,72 euros
Aforro do 47 %
20,64 euros
5,96 euros (Espaguetes ao ovo Gallo) 1,96 euros
Aforro do 33 %
23,52 euros
23,12
(Tortellini 5 queixos Buitoni)
10,4 euros
Aforro do 45 %
124,8 euros
Prato secundario 5,28 euros
(Margaridas con vexetais Gallo)
1,08
Aforro do 20 %
12,96 euros
1,84 euros (Hélices Gallo) 0,66 euros
Aforro do 36 %
7,92 euros
Máis preguntas con resposta
  • É mellor comelas ao mediodía ou pola noite? É doado atopar información que sinala que os carbohidratos inxeridos pola noite aumentan a ganancia de peso. De novo trátase dunha crenza sen axustador científico. Ningunha guía dietética de referencia fai alusión (por falta de plausibilidade argumental) ao momento en que debe inxerirse un alimento.
  • Engorda? Boa parte da poboación cre que a pasta engorda. Nada máis lonxe da realidade. O máis recente consenso de prevención e tratamento da obesidade, asinado por once sociedades españolas de nutrición, revisou a fondo esta cuestión e chegou á conclusión de que as dietas con maior contido de carbohidratos complexos (coma os que contén a pasta) se asocian cun menor peso corporal. É máis, aconsella incluír unha importante presenza de carbohidratos para previr a obesidade. O contido de carbohidratos complexos na pasta seca ascende a case o 75 % do seu peso, de aí a súa importancia en toda dieta sa, sobre todo se se trata de pasta integral.
  • É malo cocela moito? Ferver moito a pasta fai que os seus nutrientes se dilúan (pola súa maior retención de auga). Por outra banda, unha cocción máis prolongada fai que sexa máis dixerible (algo moi interesante para as pastas integrais en persoas non habituadas a tomar moita fibra) e existe a preocupación de que iso poida xerar máis obesidade, debido á maior rapidez de absorción dos seus carbohidratos. Non obstante, o consenso de obesidade antes detallado sinalou que non existen evidencias que permitan afirmar que a carga glicémica da dieta se asocie a un incremento do peso corporal en adultos.