Erosketa gida: biskoteak

Biskoteak, ogi mokadu kurruskatsuak

Gari irina, azukreak, gatza, legamia, landare gantzak eta gehigarriak izaten dituzte, eta maiz erabiltzen dira dieta egiteko garaian, oso erraz kontrolatzen baita zenbat jaten den
1 ekaina de 2016
Img alimentacion listado 1127

Biskoteak, ogi mokadu kurruskatsuak

Gure inguruan zaila da otordu bat irudikatzea osagairik ohikoenetako bat gabe: ogia. Jende askok estimu handitan du elikagai hori (badira gutxiesten dutenak ere), eta etxe gutxitan falta izaten da. Izan gosaritan, bazkaritan, askaritan edo afal garaian, elikagaiek ez dute zapore bera ogi xerra batek laguntzen ez baditu.

Era batekoa edo bestekoa izan (egin berria, txigortua edo bezperakoa), jendeak atsegin handiz jaten du eta haren falta sumatzen du hain ohikoa ez den beste leku batzuetara doanean.

Biskotea ere ogi mota bat da, gure gizartean oso sustraitua dagoena, nahiz eta egungoak ez duen antz handirik jatorrizkoarekin (Italiako biscottia edo carquiñolia, zeina oso ohikoa baita Katalunian).

Gaur egun biskote gisa ezagutzen duguna ogi industriala da, labean birritan egina, lehorra, eta honako osagai hauek dituena gehienean: irin finduak, ura, azukrea, landare gantzak, esne gaingabetua, legamiak eta gatza. Ogi berezia da eta halaxe zehazten du egungo legediak ere, betiko ogia egiteko baino osagai gehiago erabiltzen baitira biskoteak egiteko. Formatua ere berezia du eta iraupen luzeagoa: hiru egunetik gorakoa izaten du kontsumo tartea behin ontzia ireki ondoren.

Funtsean, honela definitzen dira biskoteak: molde estalkidunetan egosten den ogia, xerratan moztu, txigortu eta ontziratzen dena (ez dira nahasi behar ogi txigortuarekin edo beroak lehortutako ogiarekin).

Biskoteak leku askotan jaten dira, ez gure herrialdean bakarrik. Erresuma Batuan, adibidez, onarpen handia dute; rusk esaten diete han, eta ohikoa izaten da haurtxoei ematea lehenbiziko hortzak ateratzen ari zaizkienean. Herbehereetan beschuit esaten diete; arinak izaten dira, biribilak eta hauskorrak. Suediako skorpor direlakoak ere ezagunak dira; hango ohitura izaten da usain belarrekin, fruitu lehorrekin edo espeziaren batekin onduta jatea, adibidez anisarekin edo kardamomoarekin.

Jatorria

Espainiako Estatuan, Recondo familiari esker ditugu biskoteak gure etxeetan, haiek inportatu baitzuten ideia Frantziatik orain dela hamarkada dezente. Ogitxo horien ekoizpenari eta salmentari esker, negozioaren buru-buruan dabil Gipuzkoako enpresa hori azken hiru hamarkadetan. Konpainiaren jatorria 1870. urtean jarri behar da; urte hartan, Ignacio Recondok, negozio gizon ekintzailea bera, okindegi bat ireki zuen Irungo alde zaharrean.

Egungo begiekin ikusita, esan liteke ongi asmatu zuela: Espainian ia 60 etxek egiten dituzte biskoteak, hainbat eratakoak egin ere: gatzarekin edo gabe, azukre gabe, mahaspasekin…

Nola egiten dira biskoteak?

Albergue la torre

Biskoteak oso erraz egiten dira. Dena den, ohiko ogiak baino osagai gehiago dituenez, kalitate kontrol gehiago behar izaten ditu lehengaientzat, eta, ondoren, bi aldiz txigortzen dute. Honako pauso hauek egin behar dira biskote bat ongi egiteko:

  1. Lehengai guztiak jaso eta kalitate kontrola egin. Fase horretan, laborategiak egiten du lana.
  2. Orea egiteko zikloarekin hasten da. Pisatu egiten dira irina, ura, koipekia, azukrea, legamia eta gatza. Osagaiak ontzira edo azpilera bota, eta oratu egiten da minutu batzuetan. Behin denbora hori igarota, kontrolatu egiten da tenperatura eta orearen testura.
  3. Ongi oratuta dagoenean, pisatu eta zati txikietan mozten da orea, eta ondoren bolak egiten dira. Hori eginda, egonean uzten da orea minutu batzuetan.
  4. Egonean eduki diren ore bolak luzatu egiten dira eta ogi obalatu luzekarak lortzen dira, eta molde luzekara batzuetan jartzen dira gero modu automatikoan.
  5. Fase horretan, hartzitzeko kamerara eramaten dira moldeak, giro hezean eta tenperatura handian egon daitezen. Orea harrotu egiten da.
  6. Ogiak egosi eta gorritu egiten dira ordu erdiz gutxienez.
  7. Moldetik atera egiten da ogi egosia.
  8. Moldetik atera ondoren, garraiatzeko zintan jarrita, kamera batean sartzen dira, eta han egonean uzten dira hamar orduz giroko tenperaturan. Gutxi gorabehera, 20 gradutan. Ogia gogortzea izaten da egonean uztearen helburua, azala kurruskatsua geldi dadin eta, horri esker, xerrak ongi moztu daitezen.
  9. Moztea. Ogi bakoitzetik nahi adina xerra ateratzen dira.
  10. Lortzen diren xerrak (horiexek dira biskoteak) garraiatzeko zinta batean jartzen dira, eta labera iristen dira, berriz txigortzeko. Han hezetasun guztia kentzen diete. Txigortu eta gorritu egiten dira biskoteen bi aldeak.
  11. Biskoteak multzo txikietan pilatu eta plastikoz biltzen dira. Eta horiek kartoizko kaxetan sartzen dituzte, saltokietara eraman ditzaten.

Nolakoa da zure kontsumoa?

Ogiaren kontsumoa

Gure herrialdean, herritar bakoitzak 150 gramo ogi jaten du egunean. Kopuru hori Osasunerako Mundu Erakundeak (OME) gomendatzen duena baino %32-%40 gutxiago da (220 eta 250 gramo artean ezarria du gomendioa).

Ogiak gero eta leku gutxiago hartzen du gure dietan, uste okerrek bultzatuta jendeak lotu egiten baititu ogia jatea eta pisua hartzea. Merkatuko joeren inguruko azterketak eta Okintza Erakundeen Espainiako Konfederazioak (CEOPAN) emandako datuak aztertzen badira, argi ikusten da urteko ogi kontsumoa, per capita, gehiago apaldu dela azken urteetan.

2010. urtean, herritar bakoitzak 51 kilo ogi jaten zituen urtean, eta 2014an, berriz, %10 murriztu da kontsumoa: 46 kilo ogi jaten dira urtean.

Munduko ogi kontsumoa ere oso urruti dago OMEk dieta osasungarri eta orekatuarentzat egiten dituen gomendioetatik: urtean, per capita, 90 kilo ogi jan behar genituzkeela esaten du. Mundu osoa hartuta, banako bakoitzak 53 kilo ogi jaten du, gutxi gorabehera, urtean. Zifra hori zertxobait hobea da Europara mugatuz gero: 60 kilora iristen da herritar bakoitzeko.

Ogia, ordea, oso elikagai garrantzitsua da. Ebidentzia zientifikorik berrienak esaten digu, elikadura osasungarri eta iraunkorra egin nahi izanez gero, berdura, barazki, lekale eta fruta gehiago jarri behar ditugula gure erosketa saskian. Horiekin batean, lekua egin behar diegu osoko zerealen, hazien eta aleen multzoari ere, eta, azkenik, gainerako elikagaien multzoari.

Zer leku hartu behar dute dietan

Ogiak leku garrantzitsua hartzen du pertsonarik gehienen ohiko dietan. Hain zuzen, elkarte zientifikoek ogia -zerealak oro har- hartu izan dute betidanik gure elikaduraren oinarritzat.

Zerbait aldatzen ari da, ordea. Jendeak gero eta ogi gutxiago jaten du (azken lau hamarkadetan, mantso-mantso egin du behera kontsumoak) eta nazioarteko erakunde zientifikoek gero eta maizago egiten dute apustu fruten, berduren eta barazkien alde elikadura osasungarri eta iraunkorraren oinarri gisa.

Nolanahi ere, ogia eta haren eratorriak elikagai tradizionalak dira eta aski apalak ere bai nutrizioaren ikuspegitik; ezin da pentsatu, beraz, gure gaitz guztien errudunak direnik. Bistan da, kalitatea oso aintzat hartzekoa da eta osagaiak ere bai. Ogiak “gizendu” egiten duela esatea, adibidez, hiri kondaira bat da, eta guztiz bidegabea gainera, kontuan hartuz gero zenbat produktu prozesatu eta osasungaitz ditugun eskura.

Argaltzeko dietak

Batzuetan, argaltzeko dietetan biskoteak sartzen dituzte barrako ogiaren ordez. Aldaketa horrek pentsaraz diezaguke biskoteek kaloria gutxiago dutela, baina guztiz bestela da: ogi eta biskote errazio bera erosiz gero, pisu berberarekin, argi ikusten da biskoteek kaloria gehiago dutela ohiko ogiak baino.

Hala ere, biskoteen aldeko egiten dute apustu: errazagoa da zenbat jaten den kontrolatzea eta zenbatzea, pisu bereko aleak baitira guztiak (hori dela eta, “erregimena egiteko ogia” esaten zaio zenbaitetan). Produktu lehorra denez, denbora gehiago behar izaten da murtxikatzeko eta ur gehiago edaten da. Denborak, murtxikatzeak eta urak handitu egiten dute asetasun irudipena, eta informazio hori garunera heltzen da jaten hasi eta denbora bat pasatu denean.

Baina asetasunaren kontua eta errazioak kontrolatzeko erraztasuna kenduta, ogiaren familian biskoteek izaten dute kaloria gehien. Gutxi gorabehera, 370 Kcal 100 gramo bakoitzeko. Gainera, ohiko ogiak baino osagai gehiago izaten du eta horrek handitu egiten die zertxobait nutrizio balioa. Horretan laguntzen dute, adibidez, landare olioek eta azukreak edo glukosa ziropak.

Pentsa liteke osagai “gehigarri” horiek handitu egiten dutela produktuaren energia balioa ere, baina harrigarria badirudi ere, ez da hala. Kaloria kopurua ez dute nabarmen handitzen, erabiltzen dituzten kantitateak ez baitira alde handiak eragitekoak adinakoak. Biskoteei gantzak eta azukrea eransteko arrazoi nagusia ahogozoa hobetzea izaten da, berez ez baitira ahogozo on-onekoak ere.

Analisi nutrizionala

Kontsumo osasungarria

Osasun arloko ezein erakundek ez du ezartzen kontsumo kopuru gomendatu bat biskoteentzat. Badira, dena den, elikagai irinkaren inguruko gomendioak (ogia, pasta, arroza, beste zereal batzuk, patata…), eta egunean 4-6 errazio artean hartu behar direla esaten dute (platerkada bat arroz, pasta edo lekale, hiruzpalau eskutada zereal gosaltzeko, patata ertain bat, eta abar).

Badakigu, halaber, barrako ogiaren errazio bat (50 gramo) moldeko ogi xerra baten baliokidea dela, eta bi horiek 3 biskote txigorturen pareko direla. Hau da, egunaren buruan beste elikagai irinkararik jango ez bagenu, 12 edo 15 biskote janda iritsiko ginateke kopuru gomendatura. Baina hori ere ez da komeni, hori eginda, beste elikagai garrantzitsu eta beharrezko batzuk gure dietatik baztertzen ariko ginateke eta.

Azken batean, dieta arloko aholkua oso erraza da: biskoteak noizbehinka sar ditzakegu dietan, gure gosariak eta askariak zertxobait aldatzeko, edo aldian behin otordu nagusietan jateko, nahi izanez gero. Eta hautatzen hasita, askoz hobe da osoko biskote bat aukeratzea, gatz eta azukre gutxikoa. Ahalik eta aukerarik onena egiteko, produktuaren etiketa irakurtzea komeni da eta osagai guztiak zerrendatzea, nutrizio arloko semaforoan guk egiten dugun bezala.

Nutrizio arloko semaforoa

Biskoterik gehienak egiteko, osagai hauek erabiltzen dituzte: gari irina, azukreak, gatza, legamia, landare gantzak eta gehigarriak. Gari irina izaten da osagai nagusia, eta irinaren kalitateak baldintzatuko du produktua hobeto edo okerrago hartzituta aterako den. Komeni da arreta jartzea irinaren osagai bakoitzari.

  • Almidoiak. Karbohidrato konplexuak dira eta gure gorputzak behar duen energia ematen digute.
  • Proteinak. Bi eratakoak daude: disolbagarriak eta ez-disolbagarriak. Azken horiek glutena osatuko dute, eta glutenaren osagaiak, berriz, gluteninak eta gliadina izaten dira. Glutenaren proteinek duten proportzioak eta kantitateak erabakiko du edozein ogiren kalitatea.
  • Azukreak. Maltosa da irinak berez duen azukrea, eta egituraz, glukosaren (ohiko azukrearen) antzekoa da oso. Osagai hori oso garrantzitsua da, berak pizten baitu, legamiarekin batera, hartziduraren txinparta.
  • Gantzak. Kopuru txikietan ageri dira. Hala ere, moldeko ogiak eta barrako ogiak baino gantz gehiago izaten dute biskoteek.

Biskoteen osagaien zerrendan, azukreak ere agertzen dira (oreari zaporea emateko erabiltzen da). Horretaz gain, atzeratu egiten du produktua iraungitzeko prozesua eta azal gustagarriagoa lortzen laguntzen du.

Gatza, bestalde, zapore-emaile gisa erabiltzen da eta kontserbagarri gisa ere bai, nahiz eta neurri txikiagoan izan. Garrantzitsua da oroitaraztea ez dela komeni produktu gazi gehiegi hartzea.

Marka guztiek erabiltzen dute “ogia egiteko” legamia. Mota batekoak baino gehiagokoak daude, baina hori da egokiena nahi den mamia lortzeko. Irinetik datorren azukrearekin (maltosa) eta ekoizleak erantsi ditzakeen azukreekin elikatzen da legamia.

Okintzako produktuetan, gantzak ere erabiltzen dira, produktuari elastikotasuna eta plastikotasuna emateko. Biskoteetan, gainera, ahogozo hobea emateko ere erabiltzen dira, produktu gustagarriagoa lortzeko. Eta osagai horretan huts egiten dute etxe askok, palma olioa erabiltzen baitute, zeinak odoleko kolesterol mailan eragin kaltegarria baitu.

Ikuspegi teknologikotik, palma olioa interesgarria da, merkea delako, egonkorra eta denbora asko behar izaten duelako mintzeko. Oso marka gutxik erabiltzen dute ekilore olioa edo oleiko ugariko ekilore olioa.

Gehigarriei dagokienez, E-300 erabiltzen da gehien (azido askorbikoa edo C bitamina); herdoilaren aurka egiteko gaitasun handia du, eta okintzan asko erabiltzen da. E-472e eta E-341 direlakoak ere erabiltzen dira, emultsionatzailea eta azidulatzailea delako lehena eta azidotasun doitzailea bigarrena.

Biskoteak labean tenperatura handian (120 ºC) egindako produktuak direnez eta azukreak eta proteinak dituztenez, oso litekeena da bigarren mailako substantzia ere sortzea, adibidez akrilamidak (“Maillard-en erreakzioak” sortzen du konposatu hori, eta horrexek ematen dio kolore urrekara ogiari).

Antzekotasunak eta desberdintasunak

Biskoteak, moldeko ogia eta barrako ogia antzekoak izan daitezke itxuraz, baina ez dira. Nutrizio arloan badira aldeak batzuen eta besteen artean.

Oro har, biskoteek eta moldeko ogiak gantz gehiago izaten dute barrakoak baino: 100 gramo biskotek 5 gramo gantz izaten dute, hor nonbait; moldeko ogiak zertxobait gutxiago (3 gramo inguru 100 gramo bakoitzeko); eta barrako ogiak, gutxi gorabehera, 1,6 gramo gantz izaten du 100 gramo bakoitzeko.

Biskoteei eransten dieten gantz kantitatea eta mota (palma olioa, ekilore olioa edo oliba olioa moldeko ogirik berrienetan) etxe bakoitzak darabilen formulazioaren araberakoa da, eta horregatik da hain garrantzitsua nutrizio arloko etiketa berrikustea, baita produktu bakoitzaren osagai zerrenda ere.

Bestalde, zuntza ere hor dago, osagai benetan garrantzitsua, mantenugai hori ugari ematen duen dieta funtsezkoa baita hainbat gaixotasuni aurrea hartzeko. Biskoteek, batez ere osokoek, zuntz dezente izaten dute. Horiek oso lagungarriak izan daitezke idorreriari aurre egiteko; zuntzak, gainera, handitu egiten du asetasuna, eta, hortaz, lagundu egiten du gosea kontrolatzen.

Era berean, biskoteek eta moldeko ogiak izaten duten azukre kopurua ere (3 gramo 100 gramo bakoitzeko) handiagoa da barrako ogiak izaten duena baino (1,8 gramo 100 gramo bakoitzeko).

Horiek guztiak jakinda, pentsatzekoa da biskoteek kaloria gehiago emango dutela barrako ogiak baino. Zehazki, produktu horren 100 gramok 370-380 kaloria ematen dituzte, eta moldeko ogiaren edo barrako ogiaren 100 gramok 240-250. Bitxia da moldeko ogiak eta barrakoak antzeko energia balioa izatea, nahiz eta moldekoak gantzak ere badituen osagaien artean. Moldeko ogiak, izan ere, proteina eta karbohidrato gutxiago du, eta horrexegatik dabiltza berdintsu kaloriatan.

Antzekotasunak ere badituzte, dena den. Hiru ogi mota horietan, aukerarik osasungarrienak aukeratzeko joera ari da nagusitzen. Halaxe nabarmentzen dute elikadura arloko marketineko analistarik gehienek. Elikadura arloko industria aukera osasungarriagoak jartzen ari da merkatuan. Adibidez, gatzik gabeko biskoteak, azukrerik gabeak, finduak ez diren irinak erantsi eta osoko bihurtu direnak edo, gutxienez, hainbeste destrinatu gabeko produktua lortzen dutenak. Aukera interesgarriak dira nutrizioaren ikuspegitik, baina alderdi ekonomikoa ere hartu behar izaten da kontuan, biskote, moldeko ogi eta barrako ogi horiek garestiagoak izaten baitira jatorrizko produktua baino.

Gehienean, biskotearen formulazioa berbera izaten da, baina kendu egiten diote gatza, azukrea edo biak. Kaloria gehiago dituela esan dugu, eta hori izaten elikagai kontzentratuagoa delako. Espainiako Elikadura Kodeak (CAE) arautzen du “gatzik gabeko” ogia zer den, baina ez du aipamenik egiten azukrearen edo gantzen inguruan; hortaz, biskotearen ekoizleak erabakiko du mantenugai horiek zer-nolako kopuruetan erantsi.

Bestelako biskote batzuk

Biskoterik ohikoenak txigortu normalak eta osokoak dira. Merkatuan badira, dena den, kontuan hartzekoak izan daitezkeen beste batzuk ere. Esate baterako, “gatz gutxiko” biskoteak, “gatzik gabeak”, “azukre gutxikoak” eta “azukrerik gabeak”. Produktu horiei birformulatu egin zaizkie osagai erantsiak (gantza, azukrea edo gatza). Ahalik eta aukera gehiena eskaintzeko egiten dituzte, baina, batez ere, egoera berezietan dauden pertsonen beharrizanei erantzutea izaten da helburua: arteria hipertentsioa dutenek, likido debekua edo bihotz-hodietako patologiak edo gibelekoak ere bai, horiek gatzik gabeko dieta egin behar izaten dute; diabetesa dutenek eta gehiegizko pisua edo gizentasuna, azukrea kontrolatu behar izaten dute…

Jendeak asko eskatzen duen beste biskote mota bat glutenik gabea izaten da, zeliakoek eta proteina horrekiko intolerantzia dutenek jateko modukoa. Gehienak arto irinarekin eginak izaten dira eta arroz irinarekin beste batzuk.

Badira, horietaz gain, publiko bereziagoa harrapatzeko biskoteak ere, zapore eta itxura berriekin. Gero eta gehiago dira osagai bereziren bat dutenak, adibidez zekale edo espelta irina, edo haziak dituztenak (linaziarenak, adibidez), edo fruitu lehorrak. Hor daude aukera ekologikoak edo “bio” sailekoak ere, ezaugarri hori bilatzen dutenentzat.

Horretaz gain, neurrietan ere aukera bat baino gehiago eskaintzen du industriak. Ohiko neurriak hortxe jarraitzen du, 5,5 x 5 x 0,5 cm eta 7,5 gramo dituen xerra, baina badira mini formatukoak ere, kanape txikiak egiteko erabiltzen direnak. Formulazio eta nutrizio balio berberak dituzte, baina txikiagoak dira.

Aholkuak eta aurrezteko moduak

Erosketa egiteko gomendioak

Biskoteak gure elikaduraren zati dira. Orain gehiago dakigu horien inguruan, eta gure beharrei hobeto egokitzen zaien erosketa egin dezakegu. Zenbait gomendio prestatu ditugu, pertsona multzo jakin batzuentzat:

Gorputza zaintzen dutenentzat.

Hau da aukerarik osasungarriena jende guztiarentzat. Biskoterik onenak osokoak dira, eta gantz, gatz eta azukre gutxi dutenak. Batek baino gehiagok pentsa dezake oso motelak direla, baina gure esku dago horiekin mokadu gustagarri eta osasungarriak egitea. Adibidez, etxean egindako humus goxo bat zabalduta gainean.

Zapore berrien zaleentzat.

Ausartenek edo mokofinenek mahaspasak dituzten biskoteak dituzte aukeran, fruitu lehorrak dituztenak eta zenbait hazi daramatzatenak. Ezin egokiagoak dira oliba beltzez egindako pate batekin laguntzeko. Konbinazio aparta da.

Hipertentsioa duten pertsonentzat.

Zalantzarik gabe, gatz gutxiko edo oso-oso gatz gutxiko biskoteak hartu behar lituzkete. Gatzik gabeko gazta fresko bat izan daiteke lagungarri ona. Mokadu freskoa izango da, ederki asetzen duena.

Digestio zailak dituzten pertsonentzat.

Biskoteak produktu destrinatuak dira, hau da, hezetasun guztia galdu arte egosi direnak. Digestio zailak izaten dituztenentzat, oso egokia da ogi destrinatua, erraztu egiten baitu digestioa; izan ere, ogia destrinatzean, destrina bihurtzen da irinak berez daraman almidoia, eta substantzia horiek askoz errazago digeritzen dira. Gainera, ogi lehorra denez, listu gehiago behar izaten da eta murtxikatu ere luzaroago egin behar denez hobea da digestioarentzat. Pertsona horiek biskote bat har dezakete eta urdaiazpiko egosiaren xerra batekin jan.

Aurrezteko aholkuak

Aurreztu nahi izanez gero, aztertu egin behar dira ekoizleek egiten dituzten eskaintzak (multiaurrezki paketeak, formatu merkeagoak…) eta alderatu ere bai biskote marka batek eta besteak zer eskaintzen duten; adibidez, marka zuriak hautatu daitezke edo zuriak eta bestelakoak konbinatu aurrekontua murrizteko helburuz.

EROSKI CONSUMERek bi familia mota aukeratu eta horien arteko alderaketa egin du:

  • A familia: bi helduk eta haur batek osatua; hilean 54 biskote jango lituzkete (bakoitzak 7,5 gramo pisatzen du).
  • B familia: hiru helduk eta bi haurrek osatua; hilean 90 biskote jango lituzkete (bakoitzak 7,5 gramo pisatzen du).

Espainiako Estatuan herritar bakoitzak 1,6 kg ogi lehor jaten du urtean, Elikagaien kontsumoari buruzko txostenean ageri denez (Espainiako Nekazaritza, Elikadura eta Ingurumen Ministerioak argitaratu zuen, 2014. urtean). Horrek esan nahi du hilean 130 gramo jaten dituela pertsona bakoitzak edo, bestela esan, neurri estandarreko 18 biskote.

Bestalde, lau erosketa saski antolatu ditugu, eta bi familia mota horiek hilero dituzten beharrizanak asetzeko biskoteak jarri ditugu lauretan: 405 gramo A familiarentzat eta 675 gramo B familiarentzat. Marka bat baino gehiago erabili ditugu saskiak betetzeko, eta prezioaren arabera sailkatu ditugu, garestienetik merkeenera.

Alderatzeko ariketa eginda, argi ikusten da aukera batzuek gehiago laguntzen dutela aurrezten beste batzuek baino. Oroitarazi behar da, dena den, ogi hau berezia denez, ez duela BEZ supermurriztua ohiko ogiak izaten duen bezala.

Azpimarratzekoa da A familiari dagokionez, 1. eta 2. saskiak are merkeagoak direla, proposatu ditugun paketeek ia bi hilabeteko beharrizanak asetzen dituzte eta. Biskoteen abantaila handienetakoa izaten da, elikagai lehorrak izaki, gehiago irauten dutela eta, horrexegatik, aproposak direla etxeko biltegian edukitzeko.

Saskiren batean minibiskoteak ere jarri ditugu, eta horiek oso egokiak dira une berezietarako, adibidez lagunekin biltzen garenean edo sarrerako edo kanape batzuk prestatu nahi ditugunean. Egunero jateko, ordea, badira aukera merkeagoak.