Grelladas: apostar ao negro, unha mala idea

Non chamuscar. É o primeiro mandamento que debe ter en conta quen se dispoña a cociñar nunha grella, nunha tixola ou nunha prancha. O bo tempo invita ás comidas ao aire libre, pero os alimentos moi queimados pásanlle factura ao organismo. O exceso de combustión pode xerar acrilamida e outras substancias tóxicas derivadas da exposición desmesurada a fontes de calor. Sobre todo no verán, moito coidado co lume.
1 Juny de 2018

Grelladas: apostar ao negro, unha mala idea

As comidas ao aire libre teñen un encanto especial; sobre todo, cando hai lume polo medio. Desde o aroma que desprende un peixe á brasa e o colorido duns pementos asados ata o crepitar do lume cos mollos da carne ou cun chisco de sal, a grella dunha barbacoa é un estímulo candente para os sentidos. Por iso, e porque está moi asociada aos momentos de lecer, resulta tan difícil resistirse a ela. Pero que pasa co organismo? É sa a carne grellada? Diversos estudos sinalan que os alimentos que se cociñan a elevadas temperaturas poden xerar substancias tóxicas, como as aminas heterocíclicas ou a acrilamida.

Cociñar con lume e a elevadas temperaturas pode ser perigoso para a saúde, especialmente se os alimentos se chamuscan. A acrilamida é unha substancia química tóxica que se xera nos alimentos coa calor. O seu consumo pode aumentar o risco de padecer cancro e, por esta razón, preocupa ás autoridades sanitarias. O pasado lles de abril, de feito, entrou en vigor un regulamento europeo para reducir a presenza desta substancia nos alimentos.

Agora ben, que a acrilamida sexa a substancia máis coñecida non significa que sexa a única. Existen máis de 50 compostos químicos prexudiciais que se producen nos alimentos co exceso de calor, como demostrou o proxecto europeo Heatox, realizado por 24 universidades durante catro anos.

EUROPA APERTA AS PORCAS AOS FABRICANTES

O pasado 11 de abril entrou en vigor a nova normativa da Unión Europea relativa á acrilamida, que introduce prácticas obrigatorias e recomendacións para os produtores de alimentos preparados. A partir de agora, as firmas de patacas fritas, pan, cereais para o almorzo, bolaría ou café deberán aterse a novos valores máximos de referencia e tomar medidas para reformular a súa produción se estes se superan. Tamén terán que indicar no envase cal é o método recomendado para cociñar os seus produtos sen riscos, especificando o tempo ou temperatura de preparación. A pesar dos avances, as asociacións de consumidores consideran as medidas insuficientes, xa que superar os límites non obriga a retirar os produtos do mercado.

Mitos e reacción de Maillard

DESMONTANDO FALSOS MITOS.

A acrilamida está presente nas grelladas, pero quizais non do modo que imaxinamos, xa que non se produce en todos os alimentos por igual. A Axencia Española de Consumo, Seguridade Alimentaria e Nutrición (Aecosan) dános unha pista: esta substancia química “créase de forma natural en produtos alimenticios que conteñen amidón durante procesos de cocción cotián a altas temperaturas (máis de 120ºC) e a baixa humidade”. É dicir, a acrilamida fórmase principalmente grazas aos azucres e aminoácidos que están presentes en moitos alimentos e sorpresa! A carne non encabeza a lista de alimentos que os conteñen.

Os produtos alimenticios que máis acrilamida achegan á nosa dieta son as patacas fritas, o café, as galletas (doces e salgadas) e o pan industrial, tanto o crocante coma o brando. Así cando preparamos unha grellada, é probable que consumamos máis acrilamida no aperitivo, ao lume, ou no café con dóces da sobremesa ca no prato de carne en si. Con todo, hai polo menos dúas razóns para tomar precaucións co que asamos na grella. A primeira é que hai produtos cárnicos que si conteñen amidón. A segunda é que a carne pode producir aminas heterocíclicas (AHC), que tamén son tóxicas, cando se chamusca ou se queima. Os produtos cárnicos procesados, como as hamburguesas que compramos feitas, os chourizos ou as salchichas, adoitan conter amidón; utilízase para mellorar a súa textura e consistencia. Ademais, poden conter azucre engadido, un ingrediente de uso habitual en infinidade de produtos pola súa capacidade estabilizante e conservante. Así, cando asamos unhas salchichas na grella, as zonas máis douradas ou queimadas do alimento seguramente conterán acrilamida.

A carne chamuscada é prexudicial. Quizais non produza tanta acrilamida como un anaco de pan nas mesmas circunstancias, pero xerará outros compostos químicos que tamén son tóxicos e potencialmente canceríxenos, como as aminas heterocíclicas ou os hidrocarburos aromáticos policíclicos (HAP). Estas dúas substancias de nome máis difícil de recordar fórmanse en todas as carnes de músculo

Acrilamida, AHC y HAP: toma nota

Churruscadiño, máis ca dourado e crocante son tres calidades bastante apreciadas nos alimentos que torramos ou que asamos nas brasas. Tamén son os indicativos de que se está producindo a chamada reacción de Maillard, un proceso químico que modifica a cor e o sabor da comida… e que pode xerar substancias nocivas para o organismo.

  • Que son? A acrilamida, as aminas heterocíclicas (AHC) e os hidrocarburos aromáticos policíclicos (HAP) son tres compostos químicos prexudiciais para a saúde e potencialmente canceríxenos.
  • Onde se atopan? No fume do tabaco e en diversos alimentos, cando se expoñen á calor ou se queiman.
  • Como se producen? As tres substancias xéranse de maneira natural pola acción da calor directa ou en exceso sobre os alimentos.
  • Acrilamida. Prodúcese a partir dos 120 ºC en alimentos ricos en amidón, azucres e aminoácidos (como as patacas ou o pan).
  • AHC. As aminas heterocíclicas xéranse a partir dos 150 ºC en alimentos ricos en proteínas, azucres e creatina (como as carnes de músculo), xa que estas tres substancias reaccionan a altas temperaturas.
  • HAP. Os hidrocarburos aromáticos policíclicos fórmanse cando se asa a carne directamente no lume e a graxa e os mollos gotean sobre as chamas. Estas chamas conteñen HAP que se adhiren á superficie da carne.
  • Algo máis? Si. A relación entre a inxesta de acrilamida e o desenvolvemento do cancro está aínda en estudo. Pero, como recorda a doutora Panagiota Mitrou

Precaucións por idade

ASÍ SE TOMAN PRECAUCIÓNS.

Preparar alimentos con lume require toda a nosa atención, e non só polo risco de incendio. A forma de asar a carne (e de comela) é fundamental para reducir a exposición ás substancias tóxicas que se xeran co exceso de calor. Respecto diso, o Instituto Nacional do Cancro de Estados Unidos recomenda o seguinte:

  • Non expoñer a carne directamente ás chamas ou a unha superficie quente de metal, e non cociñala por un período prolongado (especialmente altas temperaturas).
  • Voltear a carne de xeito continuo sobre a fonte de calor, en lugar de deixar que se faga na grella case sen movela.
  • Cortar e apartar os anacos chamuscados de carne. E non comelos.
  • Evitar usar o zume da carne asada como prebe.

Ademais, podemos tomar precaucións moi sinxelas desde o momento da compra:

  • Elegir buenas piezas de carne, en lo posible, no procesadas y magras. Cuanto más magras, mejor.
  • Elixir boas pezas de carne, no posible, non procesadas e magras. Canto máis magras, mellor.
  • Se o plan é facer hamburguesas, podemos elaboralas na casa (e asegurarnos así de que non conteñen amidón nin azucres engadidos).
  • Se torramos o pan, non deixaremos que se chamusque: apartarémolo da calor en canto comece a dourarse.
  • Se queremos asar salchichas, chourizos ou morcillas, hai que prestar atención ás etiquetas. Canto maior sexa a porcentaxe de carne (ou menor a dos produtos engadidos), mellor.
  • Asar con bo carbón ou boa leña. Non fai falta converterse no prestixioso cociñeiro Bittor Arginzoniz, laureado internacionalmente polos seus exquisitos asados que maridan distintos tipos de alimentos e madeiras, pero si prestar atención ao que se queima.
  • Convén non expoñer os alimentos directamente ao lume, nin achegar en exceso a grella ás brasas. A carne debe cociñarse coa calor, non coas chamas.
Dime que idade tes e saberás a que te expós

O consumo de acrilamida a través dos alimentos varía segundo a nosa idade

  • Nos adultos, as principais fontes de exposición son as seguintes: patacas fritas e os seus derivados (incluídas as patacas asadas), 49 %. Café, 34 %. Pan brando, 23 %.
  • Nos nenos (maiores de un ano) e os adolescentes: os produtos derivados das patacas fritas (excepto as patacas chips e os aperitivos) presentan ata un 51 % de toda a exposición a través da dieta. Pan brando, os cereais de almorzo, as galletas e outros produtos derivados dos cereais ou das patacas poden contribuír ata cun 25 %. Os alimentos procesados para bebés con cereais representaban ata o 14 % da exposición para esta franxa de idade. Os pasteis e os produtos de confitaría ata o 15 % para nenos e adolescentes. As patacas chips e os aperitivos, o 11 % para os adolescentes.
  • En bebés menores de un ano: alimentos para bebés que non son elaborados a base de cereais, 60 %. Alimentos elaborados a base de cereais (sobre todo, biscotas e galletas), 30 %. Outros produtos derivados das patacas, 48 %.

Fonte: Axencia Española de Consumo, Seguridade Alimentaria e Nutrición (AECOSAN).